"Shko, o Qabe! Unë dua Zotin tënd, jo ty!"
05 mars 2016
E shtuna e kësaj
jave, u kthye në një stacion malli,
kujtimesh e nostalgjie, që lidhin tokën
me qiellin, zemrën e shpirtin me
thellësitë e besimit, dashninë e djegien
e zemrës me simbolikën e vendeve të
shenjta...
Paraditën e sotme prita një grup
besimtarësh nga zona e Postribës, që me
mbarësinë e All-llahut, nisen pasnesër
për kryerjen e Umres.
U gëzova pa masë për secilin prej tyre.
I përhajrova me zemër dhe bashkarisht
ndamë kujtime e momente emocionale nga e
shkuara e secilit prej nesh, në raport
me vendet e shenjta dhe frymëzimet e
atjeshme.
Po dëgjoja me vëmendje secilin prej
tyre. Vështroja me kënaqësi të madhe
shkëndijat e besimit, që shndrisnin në
dritën e syve të tyre, teksa më tregonin
për zanafillën e nijetit për këtë
Umre...
Është madhështore kjo fé! Është
madhështor ky Islam, që në natyrshmërinë
e marrëdhënieve të njeriut me Zotin, e
bën krijesën e Zotit të afrohet përherë
e më shumë drejt përsosmërisë së
adhurimit, nëpërmjet mallit e dashnisë,
dëshirës së zjarrtë dhe sosjes së
durimit në pritje të takimit të madh...
"Mu m'ka ik edhe gjumi", tha njëri prej
të moshuarve të këtij grupi. E di, e di
mirë këtë ndjesi të vërtetë! Të ik gjumi
e të ik shija e çdo gjëje që të lidh me
këtë botë të përkohëshme... Nis e bëhesh
Mexhnun... Dhe, ke të drejtë, nuk ke
asnjë faj!
Është shpirti, që nis e vlon e, në
përmallimin e tij, të imponohet me
ligjet e botës së vet, derisa të kesh
mbërritur tek Vendi... Asomoti, edhe
mishi e gjaku të bëhen shpirt dhe krejt
qenia e jote transformohet në Tavaf
përreth Qabes Dritë-Nur...
M'u kujtua biseda e një miku të dashur,
një natë më parë, teksa më tregonte për
Rabia Adevijen dhe dialogun e saj me
Qaben e Madhnueshme, të cilës i ishte
drejtuar me dlirësinë e zemrës së saj:
"Shko, o Qabe! Unë dua Zotin tënd, jo
ty!"
Në fakt, Umreja dhe Haxhi, në vetëvete,
janë shërbyesit më të mirë të
ndërgjegjes besimtare, të zemrës së
përmalluar e të shpirtit të lodhur nga
pritja e viteve.., drejt dëshmimit të
vargjeve të Amr ibni Kajsit, që teksa
prekte muret e shtëpisë së Lejlasë,
thërriste: "Jo muret e shtëpisë ma
dogjën xhanin, por dashnia e banorëve të
Shtëpisë!.."
Rrugë të mbarë, udhëtarë të Hakut..!
Imam
Muhamed B. Sytari
Shkodër, më 5 mars 2016.
 |
