“Do t’i shpëtojë nga zjarri, o Sile..!”

Të gjitha falënderimet e plota dhe madhështia absolute i takojnë vetëm All-llahut, Zotit të vetëm të gjithësisë, i Cili urdhëron në Kur’anin Famëlartë: “Dije se nuk ka zot tjetër pos All-llahut”[1]

Salavatet dhe selamet më të përzemërta ia dërgojmë sot në këtë ditë dhe në çdo ditë të jetës tonë, zotërisë së bijve të Ademit, Hz. Muhammedit (a.s), të dërguarit mëshirë dhe udhëzim për mbarë botrat.

Transmeton Imam Ahmedi, nga Ja’la ibn Sheddad (r.a), i cili thotë se i ati, Sheddadi (r.a), (ndërkohë që sahabiu Ubade ibni Samit (r.a) ishte i pranishëm, e dëgjonte dhe pohonte) ka thënë: Ishim tek i dërguari i All-llahut (a.s), kur tha: “A ka ndonjë të huaj në mesin tuaj?”, (dmth, ehli-kitab). Thamë: Jo, o i dërguar i All-llahut! Pastaj urdhëroi të mbyllej dera dhe tha: “Ngrini duart dhe thoni: La ilahe il-lall-llah!” Ne i ngritëm duart për disa momente, pastaj (Resulull-llahu) e uli dorën e tij (a.s) dhe tha: “Elhamdulil-lah, All-llahumme Ti më ke dërguar me këtë fjalë, më ke urdhëruar ta përhap atë dhe më ke premtuar për të, xhennetin! Ti nuk e thyen premtimin Tënd!” Pastaj tha: “Sihariq për ju, All-llahu ju ka falur!”[2]

Të nderuar vëllezër besimtarë,

Duke hedhur një vështrim të shpejtë në realitetet e përditshme, me të cilat përballemi dhe, ku shpesh jemi edhe vetë protagonistë e dëshmitarë, vërejmë sesa shumë është përhapur në masë shthurja e njeriut në raport me besimin dhe fenë e tij, si dhe në raport me urdhëresat dhe ndalesat e Zotit. A thua se askush nuk pyet më se përse është krijuar? Përse gjendet në këtë jetë dhe cili është misioni i tij? A mos vallë grumbullimi i pasurive dhe thesareve, pa marrë parasysh prejardhjen dhe origjinën e tyre? Apo rritja e pushtetit, edhe nëpërmjet harameve dhe ndalesave hyjnore, për të cilat një ditë do të llogaritet, në mos në këtë jetë, në të përtejmen? A thua se kushdo e ka një garanci për të tashmen dhe të ardhmen e tij!?

Po të hedhësh një vështrim, sesi rrjedh historia e jonë, e shoqërisë tonë, në raport me besimin dhe Islamin, e kupton krejt mirë sesa shumë punojnë armiqtë e fesë dhe të besimit, ditë-natë, për ta shuar Dritën e Zotit, për ta frikësuar muslimanin dhe mbarë botën me shejtanizimin e armikut (këtu, Islamit dhe muslimanëve), me komplotet e panumërta, si pasojë e të cilave legjitimojnë vjedhjen dhe zhvatjen e pasurive të muslimanëve dhe tokave të tyre, si rastet flagrante në vendet e Lindjes dhe përtej saj, por jo vetëm!?

Ndërkohë, ne si muslimanë, e kemi më se të detyrueshme sot, që të largohemi nga të gjitha temat e tjera dhe të merremi vetëm me besimin dhe përhapjen e tij, me sa të kemi mundësi. Derë më derë, lagje më lagje, shtëpi më shtëpi, për të përhapur Teuhidin dhe për të tërhequr vëmendjen e njerëzve se shirku dhe perandoria e tij, haramet dhe largimi nga Dera e Zotit, edhe pse me format e shumta të mashtrimit dhe zbukurimeve lajkatare e joshëse, që lidhen me përjetësimin e njeriut në këtë jetë; janë një gënjeshtër e madhe, një mashtrim fatal për të sotmen dhe të nesërmen e njeriut, për të përtejmen e tij!

Në Kur’anin Famëlartë lexojmë sesi Zoti i gjithësisë e pyet Hz. Isain (a.s), (ndonëse Ai është i Plotëdijshmi), se: “O Isa, bir i Merjemes, a ti u the njerëzve: “Më besoni mua dhe nënën time si dy zota, pos All-llahut!?” (Isai) Tha: “Larg asaj të mete je Ti (o Zoti im). Nuk më takon mua ta them atë që s'është e vërtetë…”[3]

A nuk e shihni sesi politika laike, po kthehet përherë e më shumë në një misionare të një fryme e një besimi që nuk është fryma e besimi ynë? A nuk e shihni sesi dita-ditës, misionarë të shumtë, me libra e broshura, me dhurata e me fytyra të zhgarravitura, si kllounë argëtues, po bëjnë të pamundurën të na vjedhin fëmijët, duke u vjedhur e mashtruar atyre zemrat, drejt një fryme e një besimi që nuk është fryma e besimi i tyre?!

Ne jemi muslimanë, jemi shoqëri islame, jemi popull musliman, që e kemi pranuar Dritën dhe Udhëzimin e All-llahut me bindje e logjikë, me të e kemi shtruar jetën tonë e me të duam të jetojmë e të vdesim!

Për këtë, e kemi për detyrë ta gjallërojmë e ta freskojmë herë pas here besimin dhe bindjen tonë, duke u përpjekur ta shtojmë përkushtimin tonë ndaj All-llahut dhe fesë së Tij.

Mbrëmë vonë, më doli gjumi nga zhurma e madhe e fishekzjarreve. Gjëja e parë që mendova ishte: Subhanall-llah, brezat e parë të Islamit, muxhahidët, asketët, dijetarët, altruistët, burrat me prezencë dhe gratë e ndershme e fjalëpak, me siguri nuk e kanë arritur atë gradë të lartë të përkushtimit dhe qytetërimit të vlerave, me fishekzjarre në duar, me kupa vere e poterë britmash, ulërima e zhurmë shurdhuese muzike të larmishme, që shpon daullet e veshëve, jo, jo! Por, më e keqja e kësaj belaje, që nuk është kultura e jonë, as bota e jonë shpirtërore, është se krijuesit e këtyre modeleve tunduese, ia kanë arritur qëllimit deri diku, për të krijuar një bindje të fortë tek masat, tamam sikurse e përmend Kur’ani: “e megjithatë ata mendojnë se po bëjnë mirë”[4]!?

Të nderuar të pranishëm,

Nga sa më lart, e kemi për detyrë që besimin tonë dhe vlerat e tij t’i ruajmë me shumë seriozitet, duke mos toleruar asgjë në dëm të tij, sepse të gjithë ata që vijnë e ju bëjnë dredha, me fjalë të bukura e me buzëqeshje tinzare, në fakt, nuk duan asgjë tjetër vetëm se zemrën tuaj, besimin tuaj dhe atë të fëmijëve tuaj. Me fjalë të tjera, të gjithë janë ushtarë të bashkuar në një qëllim; zhveshjen e muslimanit nga Islami i tij, zhveshjen e shqiptarit nga Islami i tij! Dhe për këtë, bëjnë edhe më shumë ngase shihni e dëgjoni ditë pas dite!

Të dashurit e mi,

Një realitet të ngjashëm me atë që kemi kaluar ne si popull gjatë inkuizicionit të egër komunist dhe atë që e pasoi, deri në ditët e sotme, e dëshmon më së miri hadithi sherifë, në të cilin transmetohet se Resulull-llahu (a.s) ka thënë: “Do të fshihet Islami, siç fshihet ngjyra e rrobës, nuk do të dihet çfarë është agjërim, as sadeka, as haxh. Do të merret Libri i All-llahut në një natë, nuk do të mbesë prej tij në tokë, as edhe një ajet. Do të ngelen ca grupe njerëzish, burri plak e gruaja plakë, që do të thonë: Kemi mbërritur prindërit tanë që e thonin këtë fjalë: La ilahe il-lall-llah, edhe ne e themi atë!”[5]

Një i pranishëm i quajtur Sile, kur transmetuesi i këtij hadithi, sahabiu Hudhejfe (r.a) e përmendi atë, tha: E ku u vlen atyre fjala La ilahe il-lall-llah, kur nuk dijnë se çfarë është agjërimi, as sadekaja, as haxhi?! Hudhejfe u largua prej tij duke i thënë tre herë, dy të parat teksa i largohej dhe të tretën, duke iu afruar: “Do t’i shpëtojë nga zjarri, o Sile, do t’i shpëtojë nga zjarri, do t’i shpëtojë nga zjarri!”[6]

Ndërkohë Resulull-llahu (a.s) thoshte: “Ripërtërini besimin tuaj!” I thanë: Si ta ripërtërijmë besimin tonë, o i dërguar i All-llahut? Tha: “Shtojeni sa më shumë fjalën La ilahe il-lall-llah!”[7]

Prandaj, ta shfrytëzojmë kohën tonë, të punojmë për fenë tonë dhe të kuptojmë se nuk mund të jetojmë me dinjitet e krenari, pa qenë besnikë të fesë sonë dhe pa e ndjerë madhështinë e besimit si brezat e shkuar, ku përmendet se Hz. Omeri (r.a), i kapte për dore shokët e tij dhe u thoshte: “Ngrihu ta shtojmë besimin” dhe uleshin e bënin dhikër![8] Ndërsa El-Esved ibn Hilal thoshte: “Po ecnim me Muadhin (r.a), kur na tha: Uluni të besojmë për pak çaste!”[9]

Vel-hamdu lil-lahi rabbil-alemine!

Imam Muhamed B. Sytari
Myfti i Zonës Shkodër

(Hytbe e mbajtur në xhaminë e fshatit Bardhaj)
Shkodër, më 1 janar 2016

[1] Kur’ani, Muhammed: 19.
[2] Ka thënë Hejthemiu: Transmetuar nga Ahmedi, Tabaraniu dhe Bezzari dhe burrat e zinxhirit janë të besueshëm. Të shihet: Shejkh Muhammed Jusuf El-Kandehlevi, “Hajatus-sahabe”, botimi i 6-të, Damask, 1993, vëll. III-të, f. 9-10.
[3] Kur’ani, El-Maide: 116.
[4] Kur’ani, Kehf: 104.
[5] Transmetuar nga Hakimi, nga Reb’i, nga Hidhejfe (r.a).
[6] Imam Hakimi thotë: Ky është një hadith i saktë, sipas kushtit të Muslimit, por nuk e kanë transmetuar (Bukhariu me Muslimin). Dhehbiu thotë: Sipas kushtit të Muslimit.
[7] Transmetuar Ahmedi dhe Tabaraniu, nga Ebu Hurejra (r.a).
[8] Transemtuar nga Ibn Ebi Shejbe dhe El-Le’lekai në “Es-Sunne”, nga Ebu Dherri (r.a).
[9] Transmetuar nga Ebu Nuajmi në “El-Hilje”, nga El-Esved ibn Hilal (r.a).