Myftinia Shkodër

Imam Muhamed B. Sytari
Myfti i Zonës Shkodër

Mbyllni sytë për pak dhe përfytyrojeni veten tuaj në krah të Pejgamberit (a.s), atë ditë kur nisi rrugëtimin e tij të gjatë e të rrezikshëm për jetën dhe misionin e tij, nga vendlindja e shtrenjtë, Meka, drejt Jethribit, Medines së Ndriçuar me nuranijetin e tij...
 
Mendojeni këtë për pak, teksa sillni ndër mend fjalën e tij të transmetuar nga Ibni Omeri, në librin e saktë të Imam Bukhariut, teksa u thoshte sahabëve të tij: "Ata, që më së shumti më duan mua nga ymeti im, janë disa njerëz, që do të jepte ndonjëri prej tyre familjen dhe pasurinë e tij, për të më parë"!
 
Bëjeni dhe pyesni zemrën tuaj sesa hise të këtij citimi ka brenda saj? Sa hise të kësaj dëshmie të shtrenjtë dhe rrugëtimi drejt kësaj dashurie të sinqertë e ndërtuese, ka secili prej nesh, që pretendon sot dashninë reale të Hz. Muhammedit (a.s)?
 
Për pak, mendojeni veten si Ebu Bekri, besniku sakrifikues, që teksa i lotonin sytë nga shqetësimi për jetën e të Dërguarit, i drejtohej me butësinë e të dorëzuarit para duarve të Edukatorit: "Nuk kam frikë për veten, o i Dërguar i All-llahut, por frikësohem të vritesh ti!..."
 
Mendojeni veten në postin e Aliut trim, besnik e sakrifikues, që teksa mushrikët mekas vërsuleshin për ta vrarë, aty, në shtratin e Pejgamberit, ku ai ishte shtrirë në pritje të këtij momenti, burrërisht dhe me krenarinë e Islamit, ishte i gatshëm të sakrifikohej, që Resulull-llahu të jetonte, ai dhe misioni i tij global...
 
Mendojeni veten tuaj në postin e Omerit, besnikut trim, që teksa thërriste me të madhe, në zemër të Mekës (kur të gjithë kishin frikë të dëshmonin Islamin nga frika për jetën), se po emigronte në rrugën e dashnisë së All-llahut dhe të Dërguarit të Tij, kishte vendosur të jepte edhe jetën e tij, që Pejgamberi dhe sahabët të ndjeheshin të qetë nga presionet femohuese.., që ata, qetësisht të dilnin haptas me thirrjen e tyre, duke kaluar pragun e frikës dhe ndrojtjes…
 
Mendojeni veten në postin e sahabëve të shumtë, mbi hurmat e Medines, që prisnin me padurim ardhjen e Zotërisë së bijve të Ademit, për të dëshmuar toka dhe qielli: "Taleal Bedru alejna…" - "Hana e Plotë u shfaq ndër ne…", për të nisur bashkarisht një proces të dritshëm ndërtimi, të një jete të re, mbi bazat e shëndosha të fesë dhe udhëzimit të pastër hyjnor, nga burimi më i pastër dhe origjina e tij; Hz. Muhammedi (a.s)…
 
Mendojeni veten në postin e Ebu Ubejdes, që teksa rrëzohej përtokë martir, aty, në fushën e Uhudit, me dy duart e prera dhe flamurin e Islamit, që nuk e lëshonte nga gjoksi, thërriste në frymën e fundit: “Muhammedun Resulull-llah…” – “Muhammedi është i Dërguar i All-llahut…”
 
Bëjeni për pak momente, teksa qetësisht reflektoni mbi këtë datë të shënuar të kalendarit islam, me sytë e mbyllur dhe zemrën e kthyer nga kibla e dashnisë, Hz. Muhammedi (a.s), origjina e mirësive dhe Prijësi i Zgjimeve të mëdha…
 
Sonte nuk është festë, festat tona janë të përcaktuara! Sonte është ditë dhe natë reflektimi, për të lexuar në heshtje meditive atë që ishim dhe për të parë me thellësi se ku jemi dhe si jemi transformuar, nga heshtja e gjatë e padobishme, nga toleranca e verbër vend pa vend dhe nga neglizhenca aktive ndaj fesë dhe ndjenjës fetare, zbehja e thirrjes së besimit në jetën tonë… Për të vështruar drejt së ardhmes, por duke e ditur se ku dhe si duam të jemi, bazuar mbi këto thirrje të largëta lavdie dhe krenarie legjitime!
 
E gjithë bota sot, kanë axhendat e tyre, ne e kemi një të tillë? Të gjithë bëjnë llogaritë e tyre, me të drejtën e lirisë së veprimit dhe shprehjes së saj, ne e bëjmë llogarinë tonë, atë të fëmijëve dhe të ardhmes së tyre, atë të komunitetit tonë dhe forcës së tij dhe lulëzimit të udhëzimit hyjnor, me të cilin jemi brumosur ne dhe familjet tona? Të gjithë punojnë për qëllimet e tyre, ne ku jemi vallë?
 
Dostojevski, tek “Vëllezërit Karamazov”, rrëfen për rikthimin e Jezusit dhe gjykimin e inkuizitorëve. Në përballjen e tij me kryegjyqtarin famëkeq, ky i fundit i drejtohet të rikthyerit: “Këta që të rrethojnë, nesër do të jenë kundërshtarët tuaj më të flaktë”… Ndoshta, në fantazitë e romancierit, kjo duket si një dritë shprese për rivendosjen në vend të një drejtësie të mbuluar nga pluhuri i injorancës dhe heshtjes vrastare të shekujve.
 
Ndërkohë, Abbas Mahmud El-Akkad, mendimtari i shquar egjiptian, pyet: “Po sikur të rikthehej Muhammedi (a.s) dhe të shihte realitetet tona?!”
Në fakt, Zotëria i jonë, nuk kthehet më në këtë botë, ndryshe nga vëllau i tij, Hz. Isai (a.s), të cilin Zoti e mbrojti nga komploti i izraelitëve dhe Juda Askarjotit, duke e lartësuar të gjallë, në mbrojtjen e Tij, për t’u rikthyer në tokë në një moment që vetëm Ai e di…
 
Në fakt, ne nuk do të presim rikthimin e Hz. Isait (a.s), për të na tërhequr vëmendjen drejt udhëzimit të saktë dhe drejt dyerve të traditave të pastra të vëllaut të tij të vogël, Muhammedit (a.s)!
 
Në fakt, ne duhet të lëvizim dhe të mos humbim kohën; të dëshmohemi individë të fuqishëm për të tejkaluar sëmundjet e kohës dhe viruset vrastare të saj..! Të dëshmohemi të gatshëm për të hyrë në shkollën e Hixhretit, për të dëshmuar e sotmja dhe e ardhmja e jonë për dashninë tonë dhe vullnetin e patjetërsueshëm për të qenë pjesë e Fjalës së tij të mrekullueshme: "Ata, që më së shumti më duan mua nga ymeti im, janë disa njerëz, që do të jepte ndonjëri prej tyre familjen dhe pasurinë e tij, për të më parë"!
 
Qoftë një vit i mbarë reflektimi! Qoftë një vit i mbarë për mbarë ymetin islam dhe Thirrjen tonë Mëshirë për mbarë botrat!

Shkodër, 25 tetor 2014
(1 Muharrem 1436, dita e parë e vitit të ri hixhri)

 

---