Myftinia Shkodër

 Bismilahi Rrahmani Rrahim

I dashuri ynë, zotëria i bijve të Ademi, Pejgamberi (a.s) ishte njeri, por jo si gjithë njerëzit e tjerë. Historia e jetës së tij (a.s) nuk është si historia e asnjë njeriu tjetër mbi sipërfaqen e tokës. Sepse ai (a.s) është shembulli më i mirë dhe drita udhëzuese për mbarë njerëzimin. Prandaj, çdo aspekt, moment dhe çast i jetës së tij është udhëzim, mësim dhe këshillë për këdo që do të marrë udhëzim, këshillë dhe mësim. Prej këtu, del dhe kuptojmë rëndësinë e jetës së ndritur të këtij Profeti, që ishte vula e gjithë Pejgamberëve dhe mëshira e dhuruar gjithë botëve.

Është detyrë për çdo mysliman, i cili me dëshirë, bindje dhe vullnet të plotë pason këtë Pejgamber të madh, të kujtojë dhe përkujtojë, vetës dhe të tjerëve, sa më tepër që të jetë e mundur pjesë nga jeta e tij ndritur (s.a.v.s).

Sa më shumë që ta studiojmë jetën e të Dërguarit (a.s) aq më tepër do ta duam, do ta nderojmë dhe do ta pasojmë. Sepse jeta e tij (a.s) nuk është dhe nuk i ngjan jetës së asnjë krijese tjetër. Atë Allahu i Madhëruar e bërë "siraxhen munira - dritë ndriçuese" dhe mëshirë për mbarë botët.

Ka disa prej vëllezërve tanë që janë sprovuar me debate rreth përkujtimit, apo jo të ngjarjeve historike në përgjithësi dhe veçanërisht të ngjarjeve të mëdha nga jeta e Pejgamberit (a.s). Sikur ngjarjet historike të mos kishin rëndësi dhe sidomos ato që flasin për Beni Israilët, Allahu nuk do t'i kishte përmendur dhe vulosur në Kur'an duke thënë: لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُولِي الْأَلْبَابِ "Me të vërtetë në tregimin e tyre ka mësim për të zotët e mendjes"[1] A mund të themi që të marrim mësim vetëm prej Pejgamberëve të mëparshëm dhe të lëmë mësimet që dalin prej ngjarjeve të mëdha të Pejgamberit tonë (a.s)? A të përmendet buburreca e Sulejmanit (a.s) dhe lopa e Beni Israilëve, e të mos përmenden dhe përkujtohen mrekullitë e të Dërguarit tonë, Muhammedit (a.s)? Kjo gjë nuk i lejohet të thuhet dhe as të pranohet prej asnjë myslimani.

Prandaj vëllezër dhe motra besimtarë, edhe ne sot jemi mbledhur për të përkujtuar një prej ngjarjeve më të mëdha nga jeta e Pejgamberit tonë (a.s), e cila është ngjarja dhe në të njëjtën kohë mrekullia e Israsë dhe Miraxhit.
 
Mrekullia e Israsë dhe Miraxhit:

Mrekullia e Israsë dhe Miraxhit, apo mrekullia e udhëtimit tokësor (Isra) dhe  atij qiellor (Miraxh) edhe sot pas 15 shekujsh mbetet një ngjarje shumë e rëndësishme, me mësimet dhe refleksionet që na sjell, si në aspektin historik, por edhe në atë shkencor.

Mrekullia e Israsë dhe Miraxhit është e përbërë nga dy pjesë. Pjesa e parë, e cila përbëhet nga shpejtësia e jashtëzakonshme me të cilën Pejgamberi a.s bëri udhëtimin tokësor (Isra) nga Qabeja në Mekke për në xhaminë Aksa në Kudsin Sherif. Pastaj, edhe një herë me këtë shpejtësi, pjesa e dytë e mrekullisë, e udhëtimit hapësinor (Miraxh) nga toka, xhamia Aksa, për në qiell, që sado të mund të përparojë shkenca dhe teknologjia, nuk mund t’i përcaktojë se sa të mëdha ishin këto shpejtësi dhe as nuk do të arrijë ndonjëherë të njohë diçka rreth kësaj force, shpejtësie dhe mënyrës se si ndodhi ky udhëtim, vetëm aq sa na është treguar në Kur’anin Famëlartë.

Ja se si përshkruhet ky udhëtim në Librin e Allahut (xh.sh): Bismilahi Rrahmani Rrahim: “Pa të meta është Lartmadhëria e Atij që robin e Vet e kaloi në një pjesë të natës prej Mesxhidi Haramit  gjer në Mesxhidi Aksa, rrethinën e të cilës Ne e kemi bekuar, për t'ia treguar atij disa nga argumentet Tona. Vërtet, Ai është Dëgjuesi, Shikuesi”[2].

Ky udhëtimi është kryer me trup dhe me shpirt, në një pjesë të natës mes Qabes në Mekkë për në xhaminë Aksa në Kuds. Udhëtimin me trup dhe me shpirt, dhe jo vetëm me shpirt (në gjumë, në ëndërr etj.) e mbështesim në këto argumente:

1. Allahu (xh.sh) e fillon ajetin me fjalën “Subhane”, ( Pa të meta është Lartmadhëria e Atij) dhe përdormi i fjalës “Subhane” është parapërgatitje për lexuesin se më pas do të lexojë një gjë të çuditshme për mendjen njerëzore. Allahu (xh.sh) e pastron veten e tij nga dobësia, mungesa e pafuqisë, ortakëria se ndokush mund të sjellë diçka të ngjashme me Allahun (xh.sh) etj.

2. Përdormi i fjalës rob, “që robin e Vet e kaloi në një pjesë të natës”, dhe rob nuk i thuhet dikujt vetëm në qoftë se është me trup dhe me shpirt.

3. Udhëtimi ishte me trup dhe me shpirt, sepse po të ishte vetëm me shpirt, në gjumë në ëndërr nuk do të konsiderohej mrekulli dhe as nuk do të gjente përgënjeshtrimin dhe mohimin nga ana e idhujtarëve të Mekkes për këtë ngjarje.

Në hadithin e saktë që transmeton ngjarjen-mrekulli të Israsë dhe Miraxhit, Pejgamberi (a.s) na tregon për mjetin e udhëtimin me të cilin përshkoi distancën dhe hapësirën qiellore, e kjo quhej Burrak.

Çfarë ishte “burraku”?

Pasi Pejgamberi (a.s) përfundoi udhëtimin e tij dhe u kthye në Mekke, ai u tregoi njerëzve për çfarë i kishte ndodhur gjatë një pjese të natës. “Pastaj Xhebraili (a.s) më solli një kafshë të bardhë, e cila quhej Burrak...hidhte hapin aq sa hidhte shikimin”[3].

Kjo kafshë ishte mjeti me të cilin Pejgamberi (a.s) bëri udhëtimin e tij tokësor dhe qiellor. Por çfarë thonë komentuesit për Burrakun? Përveç mendimit tradicional për të, që është një kafshë, ka edhe një mendim tjetër, që ndoshta është edhe më i pranueshëm për natyrën e kësaj mrekullie, që Burrak, u quajt kështu prej thellësisë së bardhësisë dhe shkëlqimit të saj, ashtu siç është edhe vetëtima, pasi Burrak vjen nga fjala Berk, që në gjuhën arabe do të thotë vetëtimë. Kështu që Pejgamberi (a.s) udhëtoi  me anë të kësaj dukurie nga Mekkeja në Kuds dhe pastaj nga Kudsi në qiell me shpejtësinë e dritës (me anë të vetëtimës), që sidoqoftë mbetet diçka enigmë, por që transportoi dhe mbrojti Pejgamberin (a.s) nga forca e saj shkatërruese.

Pastaj, me të mbërritur në xhaminë Aksa, Pejgamberi (a.s) fali imam dy rekatë namaz në prani të Pejgamberëve të tjerë dhe më pas bëri Miraxhin, ngjitjen në qiell.

Miraxhi, ose ngjitja në qiell

Universi, të cilin njeriu mund të shikojë vetëm një pjesë të vogël të tij, është shumë herë më i gjerë dhe më i madh, por kaq arrin kapaciteti dhe mendja njerëzore të shikojë dhe përceptojë. Shkencëtarët llogarisin që në univers ndodhen të paktën 125 miliard galaktika. Çdo galaktikë përbëhet nga 100-400 miliard yje. Planeti ynë Tokë ndodhet në galaktikën Rruga e Qumështit, e cila është 100.000 mijë vjet drite e gjerë dhe 1000 vjet drite trashësi dhe që ka formën e një pjate.

Se, ku fillon qielli i parë dhe ku mbaron, atë nuk e di kush, përveç Atij që e krijoi gjithë këtë madhështi vetëm duke i thënë "kun fe-jekun" “bëhu” dhe ajo "u bë" menjëherë. Një udhëtim në gjithë këtë hapësirë edhe me hipotezat dhe teoritë e shkencës së sotme, të cilat janë të pamundura që të realizohen praktikisht, nuk mund të ndodhë, përveç me forcën dhe fuqinë e Atij, i Cili vetë e krijoi këtë hapësirë.

Ata të cilët mohojnë mrekullinë e Israsë dhe Miraxhit, u themi që të lexojnë dhe të kërkojnë për ngjarje të tjera, që kanë ndodhur gjatë historisë së njerëzimit dhe janë të regjistruara në librat e historisë njerëzore, por veçanërisht ato mrekulli, të cilat Kur’ani Famëlartë i ka regjistruar.

Dhe po përmendim:

Transportimi i fronit të mbretëreshës Belkizë, nga Sebei në Jemen për në vendin ku banonte Sulejmani (a.s) në Sham, në lindje të detit të Bardhë të Mesdheut. Ja si e përshkruan Kur’ani: “Ai (Sulejmani) tha: “O ju pari, cili prej jush do të më sjell fronin e saj, para se ata të vijnë të dorëzuar?” Njëri prej xhinëve, Ifriti tha: “Unë do të ta sjell atë para se të ngrihesh nga vendi yt, për këtë unë kam fuqi dhe jam i sigurt!” E ai i cili kishte dituri nga libri tha: “Unë ta sjell atë sa çel e mbyll sytë!” E kur e pa atë (fronin) të vendosur pranë tij, (Sulejmani) tha: “Kjo është dhuntia e Zotit tim për të më sprovuar mua se a do ta falënderoj, apo mos do ta mohoj. E kush falënderon, ai falënderon për të mirën e vet, e kush mohon, Zoti im (s'ka nevojë), është i pa nevojë dhe është Bujar!”[4].

Por, si ka ndodhur ky transportim në atë distancë të madhe, akoma edhe sot nuk dihet gjë se në çfarë mënyre dhe forme ndodhi.
 
Shndërrimi i materies në energji dhe i energjisë në materie:

Ajo që mund të na ofrojë kuptimin e udhëtimit të Pejgamberit (a.s) në këto distanca super të largëta është shndërrimi i materies në energji, pastaj shndërrimi i energjisë në materie. Sipas zbulimeve të reja shkencore kjo gjë është e njohur, apo e mundur teorikisht, por është vetëm çështje teorie dhe e pamundur të realizohet praktikisht.

Tashi, le të hyjmë në Miraxh, ose në ngjitjen nga sipërfaqja e tokës në shtresat qiellore, duke përshkuar dhe depërtuar distancat tokësore, planetare dhe yjore, deri atje ku njeriu dhe mendja e tij, por edhe e asnjë krijese tjetër, nuk kanë më njohuri.

Sureja Nexhëm, në të cilën përshkruhet Miraxhi, na tregon për udhëtimin qiellor duke thënë: Bismilahi Rrahmnai Rrahim: “Pasha yllin kur ai bie! Shoku juaj (Muhammedi) as nuk është njeri që ka humbur, e as që ka devijuar. Dhe ai nuk flet nga mendja e tij. Ai (Kur'ani) nuk është tjetër pos shpallje që i shpallet. Atë ia mësoi Ai, fuqiforti, (Xhibrili). Që ka mendje precize dhe që u përqendrua në formën e vet (reale). Dhe ai (Xhibrili) ishte në horizontin e lartë. Pastaj u lëshua dhe iu afrua. E ishte afër sa dy harqe (dy kutë) apo edhe më afër. Dhe i shpalli robit të Tij atë që ia shpalli. Zemra nuk mohoi atë që pa. A po i bëni polemikë atij për atë që ka parë? Atë (Xhibrilin) e ka parë edhe herën tjetër. (E ka parë) tek Sidretul Munteha. Që pranë saj është xhennetul Me'va (kopsht strehimi). Atëherë kur Sidrën e mbuloi çka e mbuloi. Shikimi (i Muhammedit) as nuk lakoi e as nuk tejkaloi. Ai (Muhammedi) vërtet, pa disa nga shenjat më të mëdha të Zotit të vet”[5].

Për ta afruar më afër mendjes njerëzore, këtë mrekulli të jashtëzakonshme, patjetër duhet t’i qasemi, aq sa na lejon edhe koha në dispozicion, teorisë së astrofizikës, teorisë së udhëtimit në hapësirë me shpejtësi të mëdha, që i afrohen shpejtësisë së dritës.

Në vitin 1905 Ajnshtajni, në teorinë e tij të relativitetit bashkoi vendin me kohën. Ai tha se nuk mund të flasim për kohën pa marrë parasysh vendin dhe as për vendin pa marrë parasysh kohën. Sa kohë që çdo gjë është në lëvizje, patjetër ajo mban me vete edhe kohën e saj dhe sa më shpejt të lëvizë, aq më shumë koha tkurret (zvogëlohet), në krahasim me kohërat e lidhura me lëvizjen, të cilat janë më të ngadalta se ajo.

Përfundimi: Koha tkurret (zvogëlohet) me rritjen e shpejtësisë dhe shpejtësia rritet me shtimin e fuqisë.

Kështu materialistët janë të bindur se shpejtësia, koha dhe fuqia janë gjëra të lidhura me njëra-tjetrën. Por, në qoftë se ekziston ndonjë krijesë më e fuqishme se njeriu, e për besimtarët ekzistojnë krijesa të tilla, (ndoshta jo nga lloji i njeriut, si p.sh. xhin, ose melek), atëherë ai lëviz me ligje të tjera, të ndryshme nga ligjet njerëzore, duke përshkuar distanca, duke kaluar pengesa dhe duke bërë gjëra të tjera që njeriu, i cili jeton në këtë planet nuk i imagjinon dot.

Megjithëse shpejtësia e dritës në boshllëk, është shpejtësia më e madhe e njohur deri tani, shkenca moderne nuk mohon ekzistencën e  ndonjë shpejtësie tjetër më të madhe se shpejtësia e dritës në boshllëk, edhe pse akoma nuk e ka arritur një gjë të tillë, ndonëse shpejtësia e grimcave Beta në ujë arriti t’ia kalojë shpejtësisë së dritës, por vetëm në ujë dhe jo në boshllëk.
 
Çfarë rëndësie ka kjo ngjarje-mrekulli?

Të kuptuarit e rëndësisë së përkujtimit së kësaj mrekullie, apo mësimet që nxjerrim prej saj janë qëllimi i Israsë dhe Miraxhit. Këtë shkurtimisht po e përmbledhim si më poshtë:

1- Mesxhidul Aksa: Duke ditur se Pejgamberi (a.s) udhëtoi nga Qabja në Mesxhidul Aksa, kjo nënkupton rëndësinë e Xhamisë Aksa për myslimanët dhe se kjo xhami është Kibla e parë e myslimanëve dhe xhamia e tretë e shenjtë për ta.

2- Feja e Allahu është një: Falja e 2 rekatëve namaz me Pejgamberët e tjerë në xhaminë Aksa dhe takimi me ta në çdo qiell tregon se feja e Zotit është një dhe e vetme, se pejgamberët janë vëllezër të një familje të madhe, të gjithë janë dërguar prej Allahut (xh.sh) dhe ne nuk bëjmë dallime mes tyre. Pejgamberi (a.s) ka thënë: "Shembulli im dhe shembulli i profetëve përpara meje është sikur shembulli i një njeriu që ndërtoi një shtëpi, e përsosi, e zbukuroi dhe e plotësoi, përveç një tulle në një qoshe. Njerëzit filluan ta vizitonin, të mahniteshin dhe thonin: Ah sikur kjo tullë të vendosej këtu e të plotësohet ndërtimi i saj! Pejgamberi (a.s) tha: Unë jam kjo tullë"![6]

3- Namazi: Siç e dimë dhe kemi mësuar namazi u bë obligim në Miraxh, pra në qiell dhe kjo nënkupton se namazi është miraxhi i besimtarit dhe kushdo që dëshiron të bëjë miraxh, nuk i mbetet gjë tjetër vetëm se të marrë abdes dhe të falë namaz.

4- Besa me Allahun dhe Beni Israilët: Në Kur'an sureja që përshkruan udhëtimin nga Qabja në Mesxhidul Aksa quhet sureja Isra dhe pikërisht në këtë sure Allahu (xh.sh) flet për Beni Israilët, për ngritjen dhe rënien e tyre dhe të çdokujt që thyen besën me Allahun (xh.sh).
 
Në përfundim: E gjithë ngjarja e Israsë dhe Miraxhit transmetohet me argumente të pakundërshtueshëm dhe të saktë, e këto janë Kur'ani famëlartë dhe hadithe të sakta të Pejgamberit (a.s). Sepse në Islam, në fenë e Allahu nuk na lejohet të flasim vetëm se me argumente bindëse, ashtu siç thotë Zoti (xh.sh) në Kur'an: "Thuaj: Jepni argumentet tuaja, nëse jeni të sinqertë".

Gjithashtu, ne nuk mundemi kurrë ta përshkruajmë në mënyrë të plotë në pak minuta, këtë mrekulli të jashtëzakonshme të zotërisë sonë, Muhammedit (a.s). Nuk duhet të harrojmë se Mrekullia e Israsë dhe Miraxhit nuk është sfidë që Allahu (xh.sh) me të dëshiron të sfidojë njerëzit, sepse njeriu nuk do të arrijë kurrë të sjellë diçka të tillë, apo të ngjashme me të, sado që të arrijë mendja dhe fuqia e tij, apo të përparojë shkenca dhe teknologjia. Ajo është mrekulli për të mësuar dhe nxjerrë mesazhe prej saj dhe për të sprovuar forcën e besimit, sepse kush e ka besimin e rregullt dhe të fortë e beson, ndërsa kush është ndryshe, ai do të mohojë ndodhinë e kësaj mrekullie dhe të mrekullive të tjera të Pejgamberit (a.s).

Së fundmi, Allahu (xh.sh) na mbuloftë me perden dhe mëshirën e Tij, na i faltë gjynahet tona, na udhëzoftë në rrugën e drejtë dhe na bëftë prej atyre që përfitojnë dhe marrin mësime prej ngjarjeve historike të Pejgamberëve në përgjithësi dhe veçanërisht të vulës së tyre, të Dërguarit tonë, Muhammedit (a.s). Allahu ju pastë në mbrojtjen e Tij. Ju faleminderit.

Lavdrim Hamja
25 maj 2014
27 Rexheb 1435
 

[1] Sureja Jusuf: 111
[2] Sureja Isra: 1.
[3] Buhariu dhe Muslimi
[4] Sureja Neml: 38-40.
[5] Sureja Nexhm: 1-18.
[6]  Transmeton: Buhariu, Muslimi etj.

---