Myftinia Shkodër

Muhamed Sytari

I.
Hoxhë, Ti shkove… Gjurmën Tënde, as heshtja nuk e fshehu dot, s’e harron dhembja e ndarjes… Drita e buzëqeshjes Tënde, gjithandej në hapësirat e Damaskut gjallëron, si torçë udhëzimi drejt shpirtit të Dijes e Urtësisë… Hoxhë, Ti shkove. Le mall, kujtime burrash shekullorë, pas të cilëve dija të lidhi, si trashëgimtarë nderi, që motit nder i dhanë… Gjurma Jote, sokakut me hapa dhikri, ende mban erë myshku, rrugëve me jaseminë…
 
II.
Hoxhë, e lumtur dita fatlume e takimit tonë… Atë ditë, Drita e prezencës Tënde mbi Shkodër, si re madhështore, mbarte mall gjyshërish me tespih të gjatë, hoxhallarësh me mjekra të thinjura e çallma me tarbush të kuq, e herë të zi… Atë Ditë fatlume, drita Jote, mbante era Hafiz Ali e Haxhi Muhamed, sillte mall Jusuf Efendi e Haxhi Sulejman, mbi tokë Shkodre me shpirt besimi, si minare të bardha-udhëzim… Atë Ditë, ditëlindja ime qe shënuar para Duarve Tuaja, Hoxhë…
 
III.
Si gjethe vjeshte, njëra pas tjetrës, vitet me Prezencën Tënde shkuan e, vjeshtë kujtimesh rrethon këtë botë pa Ty, kujtimi Yt… Si margaritar thesaresh, në thellësi të detrave të dijes, shkëlqen Nuri i Dorës Tënde, Hoxhë… Dorë Lapsi, që dritë dije kudo ka lënë, si amanet udhëzimi drejt Derës së Hakut, Hoxhë, me besë virdesh pa fund, në prag agimesh me frymë dhikri… Si gjethe stine gri, njëra pas tjetre, shkuan ditët e bardha, me feksimin e mjekrës Tënde, ngjyrë Dije e Urtësi…
 
IV.
Hoxhë… Malli, tingulli i fjalës Tënde, kujtimet e nostalgjia, në zemër, të gjallë mbajnë buzëqeshjen Tënde, si përherë, ulur në kolltukun Tënd besnik… Thonë se rënkon i gjori, si trung hurme ndër shekuj… Të kërkon, këdo pyet për ty e, kujtdo i lutet, një lutje për ty, atje përtej, në botën e së Vërtetës së Pritur… Era Jote, Hoxhë, akoma ndjehet në këto anë… Ngado, në gjurmë librash, minaret e bardha, ende luten për ty; falemninderit të thonë… Ngado gjurma Jote, Hoxhë…
 
V.
Nuk e di, a të kam falënderuar ndonjë ditë, Sejjidi..? A të kam thënë më fal ndonjëherë..? A të kam thënë sa fatlume dita, në të cilën qe shënuar afrimi im në botën Tënde, si fëmija pranë derës së dijes e urtësisë..? Ah, Hoxhë, si shkuan vitet e mjekra Jote mbeti e bardhë, si bardhësi kujtimesh, që përherë jetojnë në pranverë malli për Ty, Hoxhë, i Miri Shejkh Vehbi… - Më fal, Zotëria im, që s’isha atë ditë kur u largove, më fal..! Dhe.., Faleminderit që ishe, sa herë të kërkova, për të më nxjerrë nga hija në dritë, nga errësira në udhëzim… Faleminderit Hoxhë..!

Shkodër, më 18 shtator 2013