Asht mbush nata me erën Tande,
Ja Resulall-llah...
Të dashur vëllezër
dhe motra,
Sonte, nëpërmjet këtyre minutave që kam
në dispozicion, dua t’ju marr leje dhe
përshëndetjen e këtij tubimi shpirtëror,
t’ia drejtoj Zotërisë tim,
Resulull-llahut (a.s), Hz. Muhammedit
(a.s). Dua, që këto fjalë të jenë një
dëshmi e dashnisë dhe një deklaratë e
besëlidhjes me Zotërinë e bijve të
Ademit, Pejgamberin tonë, ma të mirin
tonë.
Ja Resulall-llah, para pak netësh,
gjithandej nëpër horizonte, mbizotëronte
aroma e salavatit, që melekët e ngarkuar
për mbledhjen e tij, si duket po
lartësonin drejt qiellit… Ndoshta atë
natë, Shkodra ishte mbuluar me pelerinë
salavati dhe dëshmonte shpirtin e saj
besnik ndaj dashnisë tande…
Në ato momente, u ula të shkruaj ca
fjalë zemre, nëpërmjet të cilave, pata
dëshirë të të kujtoj dhe të them, se je
qetësim i natës, dritësim i ditës,
paqtim i zemrës e udhërrëfyes në
labirinthet e hirta të realiteteve me
hije…
Asht mbush nata me erën Tande, Ja
Resulall-llah... Kudo, nga çdo cep i
horizonteve ndjehet gumëzhitje zërash,
që me salavate në zemër madhërojnë Zotin
për shfaqjen Tënde, si kurorë lavdi, në
rrugëtime shekujsh...
Zot i Madh, falemnderit që na i bane
zemrat tona me pasë mall për Zotninë e
bijve të Ademit… se.., çfarë kuptimi do
të kishte zemra pa prekjen e mallit
Tand, ja Resulall-llah..?! Çfarë kuptimi
do të kishte agimi dhe perëndimi, pa
dritën e emrit Tand, që si diell
udhëzimi, lëshon mbi ne rreze të
Dashnisë Hyjnore, me të cilën u dërgove,
o ma i miri i robëve të Zotit… Ja
Resulall-llah...
Asht mbush nata me erën Tande, o i
Dërguar i All-llahut... E zemra, në
dritare të pritjes së këtij muaj, si
fëmijë i vetmuar, me emrin Tënd në
thellësitë e saj, meket në Dritën e
përmendjes së Emrit Muhammed ibni
Abdil-lah… Ja Resulall-llah...
Tash, më lejo, Zotëria im, ta jap sërish
besën, përpara ketyre burra e gra, të
rinj e të reja, që si unë, të duan e do
të dëshironin të ishin prezent, në ato
momente të fundit të jetës, kur i
rrethuar nga sytë e përlotur të sabëve
të tu, ti, Zotëria i jonë, buzëqeshe,
vështrove në thellësitë e secilit dhe
mendove edhe për ne… Me zanin që të
dridhej, ua le amanet: "…pastaj jepini
selam prej meje vëllezërve tuaj që
munguan dhe kujtdo që do të hyjë në fenë
tuaj pas
meje. Ju dëshmoj se unë u jap selam
atyre dhe kujtdo që do të më ndjekë në
fenë time nga kjo ditë e deri në ditën e
kijametit"[1].
Dhe unë, Sejjidi, në këto momente
besëlidhje, nuk do bëj asgja tjetër,
vetëm se do të them: Ve alejkes-selam ja
Resulall-llah... Falemnderit dhe mirë u
pjekshim në jetën e përtejme... Dhe, do
të ftoj të pranishmit, të dashurit e tu,
që selamin ta kthejnë me salavate
dashnie e bese... Salavat...
Muhamed
Sytari
15 janar 2014
[1] Transmetuar
nga Bezzari, nga Abdull- llah ibni
Mes'udi (r.a).
 |
