Fjalëshumë për Islamin pa punë frutdhënëse
Shejkh
Muhamed El-Gazali
Kur
shikoj të zotin e një profesioni prej
profesioneve të rëndësishme, të paaftë
në punën e tij, apo dështak në përsosjen
e saj, ndiej keqardhje!
Ndërsa, kur këtë njeri të paaftë e
dështak e gjej duke folur për fe dhe
fjalëshumë në disa çështje fikhu,
juridike, atëherë zemërohem!
Kjo, sepse ky fjalëllëk këtu është perde
për të fshehur neglizhencën dhe përsosje
e mashtrimit!
Çfarë do të ishte për zanatçin dhe
profesionistin ta adhuronin Allahun duke
e bërë mirë punën e tyre? Dhe shfaqjen e
saj në formën më tërheqëse?
S'ka dyshim që aftësia profesionale dhe
drejtuese është punë e devotshme sikur
namazi dhe agjërimi dhe është e pamundur
që një popull të zhvillohet, apo një
mesazh të ketë sukses, përveç në qoftë
se arrin të sigurojë një ushtri prej
specialistësh dhe drejtuesish të aftë.
Ai, i cili plaçkën e tij e paraqet në
formë të shpifur dhe me pamje të
përmbysur nuk i bën dobi të përmend disa
dispozita juridike!
Përmendja e këtyre dispozitave nuk është
argument i plotësisë, madje mund të jetë
një lapsus në të folur, bisedë rreth një
të mete, apo zgjatje e gjuhës ndaj
dijetarëve, sikur ai u thotë atyre: Nuk
jeni më të mirë, sepse edhe unë e di atë
që ju e dini!
Ndoshta mund të thuash: Kjo është
thirrje për monopol të diturisë fetare
dhe kufizimin e saj vetëm për një grup
të caktuar, ndërsa Islami e refuzon këtë
thirrje, sepse ai nuk ka grup të veçantë
klerikësh, apo njerëz të fesë!
Ju përgjigjem: Thirrja për specializim
është tjetër nga thirrja për monopolizim
dhe belaja e ymetit islam ka ardhur nga
ato grupe pseudo nxënësish që nuk dinë
të japin fetva, nuk i japin të drejtë të
vërtetës, nuk e përfundojnë çështjen,
nuk dinë të vlerësojnë sasitë, të cilat
shërojnë sëmundjen dhe as përcaktimin e
diagnozës që ankohet shoqëria. Këta tipa
me këtë injorancë bëjnë dëm dhe jo dobi.
Ragib El-Asfahani e ka ndaluar zgjerimin
e panevojshëm në dituri të njerëzve me
profesione të ndryshme për çfarë nuk
kanë nevojë në aftësinë e zanatit; dhe
ka menduar se për forcimin e besimit të
tyre u mjafton çfarë është në Kur'an
prej nxitjes për mirë e ndalim nga e
keqja dhe për t'i larguar ata nga
çështjet kontradiktore dhe burimet e
dyshimeve!
Ka thënë: Në qoftë se ndonjëri prej tyre
detyrohet nga thënie të kota, bidate të
dukshme dhe kureshtje për të mësuar dhe
për të shqyrtuar e sprovojmë dhe në
qoftë se është me kuptim të mprehtë dhe
imagjinatë të saktë e ndihmojë duke i
shpjeguar dhe thelluar derisa t'i hiqet
meraku.
Dhe, në qoftë se është me qëllim të lig,
kërkues i debatit dhe sa për t'u dukur e
ndalojmë që të mos ia arrijë qëllimit të
tij!
Përsëri El-Asfahani thotë: Ne duhet t'i
përkushtojmë këta specialistë dhe
prodhues drejt punëve të tyre, pa të
cilat ymeti nuk mund të bëjë. Dhe, duhet
që të ndërhyjmë mes tyre dhe merakut me
pak dituri dhe zemër të butë ...
Pastaj, El-Asfahani na sjell këtë
tregim: Një i paditur prej këtij lloji e
pyeti një të urtë për një mesele në fe,
por ai u largua dhe nuk i dha përgjigje!
Pyetësi i tha: A nuk e ke dëgjuar të
Dërguarin (a.s): "Kush pyetet për një
dituri, të cilën ai e di dhe e fsheh,
atij do të vihen frena zjarri në Ditën e
Kiametit?"
I urti tha: Si jo, e kam dëgjuar! Por, i
lë frenat këtu dhe shkoj! Po të vijë
ndonjë njeri, të cilit dituria ime i bën
dobi dhe unë e fsheh atë, atëherë le të
mi vënë frenat e zjarrit!
E vërteta është se, disa njerëz flasin
për Islamin, e në fakt feja do të
dëshironte të heshtin dhe të mos iu
dëgjohej zëri. Dhe, pikëllim është se
ata janë shtuar në këto ditë të
vështira, ku thuajse vrimat janë bërë më
të mëdha se arnat.
Përktheu
Lavdrim Hamja
