Myftinia Shkodër

Imam Muhamed Sytari
Myfti i Zonës Shkodër

Dita e sotme, një ditë e zakonshme pune, në limitet e një të tretës së parë  të këtij muaji në fund-vit, u pasurua nga takimi i përzemërt me një plak të mirë e të urtë në fshatin Barbullush.  Është mirësi e Zotit, kur takohesh me njerëz, në sytë e të cilëve bashkohet bardhësia e viteve, drita e besimit dhe bekimet e ditëve, që pasurohen e bukurinë e ndjekjes së xhamisë së re që hedh shtat, me mbarësinë e All-llahut…
 
Dita e sotme, një ditë e zakontë dhjetori, e ftohtë, por e përzier me rreze dielli, që vendos ekuilibër në natyrën e bukur të Shkodërloces, u zbukurua dhe mori kuptim nga fjalët e sinqerta dhe lutjet e natyrshme të plakut të mirë 92 vjeçar, z. Ragip Arifi, i cili për asnjë moment nuk heq dorë nga shpresa e tij, teksa përsërit: "Kam uzdajë se Zoti ka me e kthy kte popull"…
 
Dhe teksa plaku me fytyrën e lëmuar e të dritshme, si drita e rrezeve të diellit që hynin në xhami, nëpërmjet dritareve të hapura, mbështetej në bastunin e tij besnik, mirësia e shpresës dhe uzdajës së tij, i jepnin ngjyrë bekimesh takimit tonë…
 
Dhe, e vërteta është si thotë plaku i moçëm! E vërteta është se populli im ka rrëshqitur prej dekadash, jo nga dëshira e tij, sesa nga hilet dhe hijet e tyre, që jo pak herë e kanë rrethuar botën e tij… Jo nga dëshira e natyrshme, sesa nga mashtrimi i madh, në ujrat e të cilit vazhdon të lëvrojë prej dekadash të zymta varfëruese, i hutuar, pa e ditur se drejt cilës humnerë a cilit labirinth po tërhiqet nga rrymat e hiles dhe hijeve të saj të vitpërvitshme…
 
Por, populli im e ka përherë një uzdajë kthimi, tamam si uzdaja, në të cilën shpreson plaku me bastun, i mbështetur për mur të xhamisë, bri rrezeve të diellit ngrohës… E ka një mundësi me u kthy nga Zoti, me kërku falje e me ndjekë udhën e baballarëve me abdest në zemër e tespihë në dorë, me vullnetin e punës dhe ambicien e fitimit hallall… Ka shembullin e nënave pastërtore, me buzagaz e duararta, që lindën burra të ndershëm e ndërtuan vlera në botën tonë… Ata, të mbështetur në Krijuesin e tyre, jetuan në paqe e harmoni me Zotin, me veten, tjetrin e natyrën…
 
E ka një mundësi, që fëmijët e tij të rriten me bardhësinë e besimit dhe urtinë e udhëzimit drejt dashnisë së Zotit, i cili pret ditë pas dite, ata që shpresojnë në uzdajën e kthimit drejt Derës së Tij…
 
E, teksa ndahesha nga plaku fytyrëqeshur, nëpërmjet dritës së syve të tij, dukej se edhe horizonti dëshmonte uratën e tij të kësaj dite dhjetori: "Kam uzdajë se Zoti ka me e kthy kte popull"…

 

Shkodër, më 10 dhjetor 2013