(Nga dersi i mbajtur me rastin e Fitër Bajramit, më 8 gusht 2013)

Vëllezër dhe motra,
           
Prej mirësive me të cilat Zoti i gjithësisë e dalloi njeriun nga krijesat e tjera, është pa dyshim dija, të cilën ia atribuoi Vetes. All-llahu ështëEl-Alím(I Dituri), Al-lamul-gujub(I plotdijshëm për të fshetat), Alimul-gajbi vesh-shehadeh (Njohës i të fshehtës dhe të dukshmes)…
           
Na mësoi se: “All-llahu do t’i lartësojë ata që besuan në mesin tuaj dhe ata që u është dhënë dija, me shkallë të larta”.[1]
           
Është transmetuar se: “Më e mira e kësaj bote dhe e ahiretit është me dijen, ndërsa më e keqja e kësaj bote dhe e ahiretit është me injorancën”. Ndërsa Hz. Aliu (r.a) thoshte: “Njeriu më i pavlerë, është më i padituri në mesin e tyre”!
           
Hidhni pak sytë përreth dhe shikoni me dhembje se çfarë prodhon injoranca, trashëgimia e shpirtit të shitur dhe ateizmi!? Prodhon një njeri të ri që nuk e njeh Zotin, një njeri që tallet me Zotin, një njeri që me pragmatizmin e tij, e përdor Zotin sipas interesit personal, një njeri që jeton pa Zotin, ngrihet dhe bie pa Të, nuk njeh kufij në jetë, nuk respekton kufij në jetë, materializmi është kibla e tij, monedha është shenjtëria e tij!Çfarë pritet nga një individ i tillë dhe një shoqëri me të tillë individë?
           
Hidhni pak sytë dhe konstatoni se njeriu i kohëve të sotme është nevojtari mëi madh për besimin dhe rrugëtimin drejt Zotit, i cili në çdo moment e pret atë të pendohet dhe të kthehet. “Me të vërtetë All-llahu e shtrin dorën e Tij natën, që të pendohet ai që ka bërë keq ditën. Dhe e shtrin dorën e Tij ditën, që të pendohet ai që ka bërë keq natën…”.[2]
           
Prandaj, kemi nevojë sot të forcojmë përherë e më shumë lidhjen tonë me All-llahun, duke iu dorëzuar vullnetit të Tij, duke lexuar, duke mësuar, duke u thelluar përherë e më shumë në dije dhe në adhurim, duke ruajtur dhe mbrojtur ekuilibrin në mes tyre: “Kërkojeni diturinë, sa të mos dëmtojë adhurimin dhe kërkojeni adhurimin, sa të mos dëmtojë dijen”.[3]

Nga këtu, i drejtohem të rinjve të sotëm dhe u them: Mos e humbisni kohën tuaj pas dëfrimeve dhe kënaqësive momentale, por shfrytëzoni kohën për të mësuar e për t’u thelluar në dije dhe adhurim, që nesër të jeni dikush që tregohet me gisht për besimin, kulturën, moralin, profesionalizmin, sakrificën. Jeta pa Zotin është një jetë plot zhgënjime, ndërsa adhurimi me dije është reflektimi i përhershëm i bujarisë së Tij ndaj jush! Ibni Mesudi, sa herëi takonte studentëte rinj, u thoshte: “Mirë se erdhët, o burim i urtësisë, o fenerë në errësirë…”.

Prandaj, mesazhi im sot, në këtë ditë feste është të kthehemi nga dija dhe të hedhim pas krahëve injorancën dhe veset që ajo prodhon; do të jemi fetarë më të mirë, atdhetarë më të dobishëm.

Sahabiu i nderuar Ali ibn Ebi Talib (r.a) thoshte: “I mjafton nder e krenari dijes, që ta pretendojë ai që s’e posedon dhe të gëzohet kur i atribuohet.Dhe i mjafton poshtërim injorancës, që kushdo që e ka, heq dorë prej saj dhe kushdo që thirret me të, zemërohet!”

Prandaj, ejani së bashku të kthehemi nga Zoti me dije, me kërkim të saj, me sakrificë në rrugëtimin drejt sekreteve dhe vlerave të saj, duke u mbështetur në mbarësinë e All-llahut, duke i kërkuar sukses dhe mbështetje në rrugëtimin tonë drejt dijes me Të dhe drejt Tij me dije të dobishme. Kur ishim studentë, mësuesit tanë na edukonin, na mësonin: “Kur të dilni nga shtëpia drejt shkollës, thoni: “O Zot po nisem drejt Teje, në kërkim të dijes së dobishme”. Në këtë rrugë, edhe po të vdisni, vdisni shehidë!”
 
Vëllezër dhe motra,
           
Prej mirësive më të mëdha qëna jep Zoti,nëpërmjet dijes në jetë, është kthimi nga Ai me sinqeritet dhe vendosmëri. Kësisoj, individi dritësohet dhe ditë pas dite merr nga burimi i pashterrshëm i dhuntive, me të cilat All-llahu begaton kërkuesit e kënaqësisë së Tij!
           
Dijeni se sado që kjo shoqëri e ky popull do të vazhdojë t’i kthejë shpinën Zotit, do të mbetet injorant fillikat, i pavlerë në mesin e shoqërive të tjera botërore, pa bosht, pa identitet a me identitet laraman!
           
Dijeni se sa më tepër kjo shoqëri të zhytet në vorbullat e krijuara gjatë këtyre dekadave të fundit, aq mëi pastabilizuar do të mbetet në çdo drejtim të jetës, në ekonomi, në teknologji, në prodhimtari, në kulturë, në besim, në fé!?
           
Ndoshta ka ardhur koha, që secili prej nesh të kthehet dhe të kërkojë falje para duarve të Zotit, duke lidhur njëkohësisht një besë të pathyeshme me Zotin në jetën e tij.Ky është hapi i parë në rrugëtimin e gjatë të ndreqjes së gabimeve!
 
Vëllezër dhe motra,
 
Dijeni me plot bindje dhe mësojuani edhe të tjerëve me veprën tuaj se, muslimani është ndërtues në jetë, nuk është shkatërrues! Muslimani është njeri i dijes, jo injorant! Muslimani respekton tjetrin dhe vlerëson humanizmin e kujtdo në jetë! Muslimani ndihmon dhe kontribuon në komunitet, nuk është njeri-bunker! Muslimani e do atdheun e tij, punon për të dhe lutet për mirëqenien e tij, sepse muslimani e di mirë se kudo që të jetë, me besimin dhe forcën e lutjes së tij, aty është atdheu i tij!

Sepse muslimani ka dy burime të pagabueshme e të patjetërsueshme në jetë, prej të cilëve merr dhe u jep edhe të tjerëve; Kur’anin dhe Traditën profetike.
 
Vëllezër dhe motra,
           
Kemi nevojë sot me u kthy me bindje të fortë dhe vendosmëri, si asnjëherë tjetër, nga Zoti dhe Fjala e Tij, sepse na u vërtetua gjatë këtij shekulli dhe shekujve të mëparshëm se sistemet njerëzore janë dështim dhe dëshpërim për njeriun. Se faraonizmat e kanë fundin të hidhur, dëmin të pallogaritshëm! Më e pakta, dy luftra botërore, me jetë njerëzish të pafajshëm të humbura për asgjë!?

Sistemet njerëzore që e shkatërruan njeriun, jetën e tij, ekonominë e tij, të ardhmen e tij, lanë gjurmët e tyre, të cilat nuk duhen mbetur thjesht si arkiv dokumentarësh, por të zgjojnë mendjet dhe arsyetimet e fjetura a të mpira!

Shihni sot Shqipërinë, ajo është rezultat i largimit nga Zoti dhe dhënies pas hyjnizimit të individit mjeran. Shihni; ditë Ramazani dhe drejtues të ndryshëm, politikanë, njerëz me pushtet, duke ngrënë e duke pirë haptas, pa asnjë ndrojtje, pa asnjë lloj respekti për besimin dhe besimtarët, për fenë dhe fetarizmin e masës dominuese të popullit shqiptar?! Kjo është shenjë e keqe, kjo është shenjë gangrene! Ai që nuk të respekton besimin dhe fenë, të ka shumëzuar me zero! Ai nuk meriton respekt, nuk meriton asgjë!

Pse ndodh kjo?Ndodh sepse ka humbur edukata fetare, ka humbur frika e Zotit, ka humbur busulla e shpirtit. Dhe këtë e konstatojmë të gjithë sot, muslimanë dhe jo vetëm.

Prandaj unë i bëj thirrje edhe drejtuesve të komuniteteve të tjera fetare në Shkodër dhe jashtë saj, të bashkohemi në rrugën e kërkimit të drejtës së edukatës fetare në shkollat tona, edhe si një model i suksesshëm evropian (meqë flitet kaq shumë për integrimin evropian), që fëmijët tanë të mos rriten ateistë a laramanë, që fëmijët tanë të mos edukohen me moralin e sharjes, vjedhjes, mashtrimit, degradimit moral, fëlliqësisë e imoralitetit! Që fëmijët tanë ta mallkojnë shejtanin, armikun më të madh e më të urryer të njerëzimit, prej të cilit marrin inspirim krejt këto realitete të papranueshme prej nesh, besimtarëve në Një ZOT!
           
Po lexoja me vëmendje mesazhin e urimit që Papa i ri i dërgon botës islame me rastin e Fitër Bajramit të sivjetshëm. Ndër të tjera thotë se: “Tema që dua të ndaj me ju këtë vit është: Forcimi i respektit të ndërsjellët nëpërmjet edukimit”. 

Po, edhe ne jemi të vetëdijshëm se muslimanë dhe të krishterë, duhet të punojmë më shumë bashkarisht në këtë drejtim, si fetarë të mirë e atdhetarë të mirë, jashtë ndikimeve dhe influencave jobesimtare, për të kërkuar lartësimin kombëtar nëpërmjet rrugëve të fesë dhe besimit. Se një komb, ku nuk ka besim dhe fé, ku nuk ka mirëkuptim dhe harmoni në mes bijve të tij, ku feja nuk luan rolin e edukatorit dhe mbrojtësit të vlerave të harmonisë dhe respektit të ndërsjellët, ku fetarët e mirë nuk bashkëpunojnë për të ardhmen e fëmijëve dhe rinisë së tyre, është një komb i dobët, që shkon verbërisht drejt dekadencës. E, ne shqiptarët nuk jemi komb i dobët dhe nuk duhet të pranojmë rrugëtimin e verbër drejt dekadencës së atyre që kanë lidhur besën me shejtanin!

Sepse ne shqiptarët, për qindra vite kemi sunduar botën, me kryeministra të urtë e ministra të drejtë, në ditët e njërit prej kalifateve më të spikatur të historisë së njerëzimit; kalifatit osman, por edhe përtej tij. Nuk duhet ta harrojmë frymën dhe shpiritn e të parëve tanë, as besën e shekujve, që nuk ka forcë në botë, ateiste a jo, të na e tjetërsojë, të na e ndryshojë e të na e kthejë!

Lexoni historinë e vërtetë, jo atë që shkruan disa të mjerë, që lidhën besën e tyre me shejtanin e mallkuar, ata që e copëtuan tokën tonë, që e vodhën atë, që menduan se krijuan njeriun e epruvetës ateiste, garant i vazhdimësisë së errësirës dhe mjegullnajës!? Por, All-llahu është më i Madh dhe më i Plotfuqishëm, nuk e humbet fenë e Tij, nuk i lë besimtarët e Tij, u ruan sekretin e lidhjes dhe dashurinë e pashembullt, duke e bërë atë si farë të heshtur, që rritet në qetësi, duke sjellë shpresë dhe dritë, për këdo e kudo!
All-llahu i Plotfuqishëm bën që nga Ebu Xhehli të dalë Ikrime (r.a)!
 
Vëllezër dhe motra,
 
Është koha për t’u kthyer nga Zoti! Është koha për të kërkuar falje dhe për ta ngritur kokën lart me besimin dhe fenë tonë! Është koha për të parë këdo në sy dhe për t’i thënë: UNË JAM MUSLIMAN! Sepse unë nuk jam injorant! Sepse unë nuk jam imoral! Sepse unë nuk jam i pabesë! Sepse unë nuk jam terrorist! Sepse unë e mbroj fenë time, mendjen time, nderin tim, pasurinë dhe tokën time, edhe me jetën e shtrenjtë që Zoti ma ka falë! Sepse unë nuk jam ai që thonë se jam! UNË JAM MUSLIMAN dhe më mjafton krenari para Zotit dhe para robit!

---

[1] Kur’ani: El-Muxhadele, 11.
[2]Transmetohet nga Imam Muslimi.
[3]Thënie e Hasan Basriut.