(Refleksione, në atmosferën e Konferencës Ndërkombëtare:
“Ixhmaja dhe vetëdija kolektive”, Stamboll, 27-28 prill 2013)

Imam Muhamed Sytari
Myfti i Zonës Shkodër

“S'ka dyshim se besimtarët janë vëllezër…” – ishin fjalët me të cilat m’u drejtua njëri prej pjesëtarëve të delegacionit nga Nigeria, në njërin prej korridoreve të Pallatit të Kongreseve në Stamboll, në një orar pushimi, gjatë Konferencës Ndërkombëtare: “Ixhmaja dhe vetëdija kolektive”, që u zhvillua në datat 27-28 prill 2013.
           
Ishte një ndjesi e mrekullueshme, si ato që vetëm njeriu besimtar mund të përjetojë në jetën e tij, aq më tepër kur takohet me njerëz të të njëjtit besim, nga vende të largëta, gjuhë, ngjyrë e kulturë të ndryshme, me të cilët e lidh një vëllazëri e shenjtë, e dëshmuar në Fjalën e Zotit dhe e jetuar për shekuj në mesin e pasuesve të Tij, mbi tokën, ku zgjodhi të jetojnë këtë jetë të përkohshme…
           
Ishte ndjesia e një muslimani shqiptar, që shtrëngon duart e vëllezërve të tij muslimanë nigerianë, në një takim, që ngjante më shumë si një sofër e madhe e një Familje Besimi Universale, që përshkohet nga drita e “La ilahe il-lall-llah Muhammedun Resulull-llah” dhe rrezaton Paqe, Dashuri, Mirësi e Vlera në tokën e Zotit Një.
           
Fjalia-ajet nga vëllau im, nga Nigeria, më solli ndër mend një ndodhi të ngjashme, që e rrëfente shpesh Kryemyftiu i Sirisë, Hirësia e Tij Shejkh Ahmed Keftaro. Tregonte se në njërin prej udhëtimeve të tij në Kinë, diku në rrugët e Pekinit të largët, teksa ecte së bashku me shoqëruesit e tij, një person i kishte tërhequr vëmendjen me një pyetje të papritur… Ai, – rrëfente Hoxha -, u ndalua përpara grupit dhe teksa më vështronte, ashtu si isha, me çallmë e xhybe, m’u afrua dhe më pyeti: “All-llahu ekber”? Unë, duke e marrë me mend se ai nuk e fliste arabishten, por donte të më pyeste nëse isha musliman, ia ktheva: “All-llahu ekber”! Dhe ai, m’u hodh në qafë duke lexuar ajetin kur’anor: “S'ka dyshim se besimtarët janë vëllezër”[1]…
           
Ky takim i papritur, me një grup vëllezërish nga Nigeria, me 80 milion muslimanë, ishte pa dyshim, një ndër emocionet më të bukura të përjetuara gjatë pjesëmarrjes në konferencën në fjalë, organizuar nga revistat prestigjioze “Hira” dhe “Yeni Ümit”.
           
Teksa shtrëngonim duart, si vëllezër të vërtetë në fé, dukej se prekje paqeje e bekimesh hyjnore silleshin përreth nesh, si për të na mbuluar e për të na dhënë sihariqet e atyre që takohen dhe bashkohen për hir të All-llahut, të rrethuar nga Drita që shpërndan përmendja e emrit dhe fjalës së Tij…
           
Në konferencën dy ditore, patëm mundësi të takoheshim me vëllezër muslimanë nga mbarë bota. (Moderatori theksonte se në mesin e rreth pesë mijë të ftuarve kishte delegacione nga 82 vende të botës). Kishim mundësi të takonim nga afër dijetarë të afirmuar, të përshëndeteshim me ta, t’i pyesnim, pse jo dhe t’i ftonim për vizitë në vendin tonë.
           
Mbi të gjitha kishim fatin e mirë të dëgjonim dijetarë dhe studiues të afirmuar të botës islame, si: Shejkh Ali El-Xhuma (Egjipt), Dr. Isam El-Beshir (Sudan), Shejkh Ahmed El-Khalili (Oman), Shejkh Muhammed Sad Ebu Bekir (Nigjeri), Prof. Dr. Muhammed Muhtar Shenkiti (Katar), Prof. Dr. Suat Yildirim (Turki), Prof. Dr. Ahmed Abbadi (Marok) etj.

Në gjashtë seancat e konferencës, referuesit reflektonin disa emërues të përbashkët në fjalimet e tyre; bënin thirrje që bota islame të zgjohet, të lihet mënjanë tendenca përçarëse në emër të medhhebeve, mendimeve alternative dhe fetvave të ngurta a të ngutura. Flitej për nevojën e madhe për gjetjen e rrugëve të unifikimit, duke iu referuar shembullit të sahabëve dhe brezave të parë, prej të cilëve marrim përherë udhëzim dhe zgjidhje. Dëshmohej qartas ftesa logjike për t’u dëshmuar si një ymet i fortë, besimtar, prodhimtar e plot mundësi për t’i dhënë botës zgjidhje dhe shërim për sëmundjet e krijuara si pasojë e lirisë së shthurrur dhe mosbesimit, të përhapura kudo, nëpërmjet rrugëve të ixhmasë në mesin e muslimanëve.

Ajo që ndjehej gjithandej në orët e këtij tubimi vlerash, ishte një përpjekje e udhëzuar e organizatorëve, për të bashkuar cepat e botës dhe për të dhuruar eksperienca diturore dhe studime të argumentuara, që na afrojnë përherë e më shumë me dritën e pashuar, të lidhur me shpirtin e bashkëpunimit, tolerancës në mes vete dhe vëllazërisë së shenjtë islame.

Edhe në këtë organizim, referuesit, pa përjashtim, vlerësuan kontributin dhe sakrificën e madhe të dijetarit dhe mendimtarit të shquar turk, M. Fethullah Gylen, që u cilësua si një reformator i madh i kohës, një murshid i suksesshëm dhe një dijetar-edukator prodhimtar, mendimet dhe udhëzimet e të cilit kanë rezultuar si zgjidhje dhe shërim për shoqëritë islame, kudo në botë. Jashtë ambienteve të konferencës, ishin ekspozuar edhe disa nga botimet më të spikatura të dijetarit F. Gylen, të përkthyera në gjuhë të ndryshme dhe të dëshmuara për largpamësinë e mendimit, shpirtin e pastër të dashurisë dhe ftesën për kthim në gjurmët e vlerave islame.

Një emocion i madh ishte edhe ai që përjetuam në momentet e fundit të seancës mbyllëse, kur moderatori ftoi Kryemyftiun e Omanit, Shejkh Ahmed El-Khalili për të bërë duanë e këtij tubimi. Nëpërmjet zërit të moshuar të Hoxhës së hajthëm, me mjekër të bardhë, e gjithë salla u përfshi në një përshpirtësi, që na bënte të ndjenim më pranë rrezatimet e ajetit, që u bë dëshmitari ynë në ditët e këtij takimi botëror: “S'ka dyshim se besimtarët janë vëllezër…”!

[1] Kur’ani: 49:10.

  

---