Imam Muhamed Sytari
Myfti i Zonës Shkodër

Ditë më parë, nëpërmjet mediave mësuam për një peticion të një klase “intelektualësh”, të mbledhur nga cepa të ndryshëm të trevave shqiptare, për një qëllim të përbashkët; kundër rishikimit të historisë së periudhës osmane në Kosovë…
           
Isha në Itali, në një konference tre ditore, kur mësova nga studiuesi Agron Tufa, se ndonëse emri i tij ndodhej në listën e “intelektualëve firmëtarë”, ai personalisht nuk kishte asnjë informacion rreth këtij peticioni dhe jo vetëm që nuk kishte firmosur, por as që e dinte se për çfarë bëhej fjalë realisht.
           
Këtu, m’u kujtuan kohërat e para 10 viteve a më tepër, kur në Shkodër, nëpërmjet një gazete lokale, një pjesë e kësaj “klase intelektualësh”, hidhnin vrerin e tyre komunisto-mesjetar, kundër vlerave islame dhe identitetit tonë kombëtar. Thirrja e tyre nervoze, ndonëse arriti të çonte sadopak pluhur në një provincë të mbytur nga sistemi ateist dhe të lënë në harresë nga përplasjet primitive të politikës postkomuniste, nuk bëri gjë tjetër vetëm se e shënoi veten si një gjurmë e hirtë dhe një thirrje shterpë dhe e dëshpëruar në një kohë tranzicioni vlerash.

Akoma sot, herë pas here, disa nga këta “intelektualë”, shfaqen si lakuriqët e natës, duke dalë nga vendpushimet e tyre të errëta, për të sjellë duhmën e frymës së tyre mesjetare… Mirëpo, megjithë realitetet bardh e zi, nëpër të cilat kalon Shkodra në veçanti e, vendi në përgjithësi, ata vazhdojnë të vegjetojnë si misionarë të devotshëm të po asaj fryme që dikur thurrte legjenda e mite në faqet e një historie të shenjtëruar nga komunizmi dhe bijtë e tij shpirtëror…
           
Por, a duhet realisht sot, të vazhdojmë të besojmë akoma në legjenda të trilluara e histori të sajuara, vetëm e vetëm për të mbrojtur një frymë ateiste dhe femohuese, që për dekada të tëra nuk la gjë pa bërë si e si ta zhvishte individin shqiptar nga identiteti dhe kultura e tij islame dhe ajo e besimit në përgjithësi!?
           
A duhet sot muslimanët shqiptarë, të vazhdojnë të ndjehen inferiorë karshi zhvillimeve të vendit dhe integrimeve evropiane, për faktin se kanë zgjedhur të besojnë dhe të jetojnë në të njëjtën fé, si ajo e atyre, me të cilët bashkësunduan botën për shekuj, si kryeministra, ministra e njerëz me pushtet, vetëm e vetëm se lakuriqët e netëve mesjetare nuk e duan këtë?!
           
Në rastin më të keq, atë të pranimit të kësaj historie ashtu si në librat e përkthyer nga latinishtja e të shenjtëruar më pas nga komunizimi, përse duhet të ndjehen në faj muslimanët e sotëm e të dëgjojnë këmbanat e lakuriqëve mesjetarë, që flasin e shkruajnë pa fre kundër Islamit dhe vlerave islame, në një shoqëri me një përqindje dominuese islame? Me çfarë të drejte? Me çfarë arsyetimi? Apo, se jemi “modeli i tolerancës për mbarë botën” dhe i kemi ndonjë borxh kujtdo që flet përçart dhe nuk arrin të vetëpërmbahet nga nervozizmi histerik?

Pseudointelektualëve që hedhin shashkat e tyre të injorancës mesjetare, me shtirjen kameleoneske dhe mllefin e vjetër komunist, teksa brohorasin si të shastisur për Evropën dhe shitjen e shpirtit, si të ishte mall gabi, u themi: NE JEMI KËTU, KY ËSHTË ATDHEU YNË, KJO ËSHTË FEJA E JONË! LUTEMI PËR JU, ALL-LLAHU JU UDHËZOFTË DREJT DRITËS SË TIJ!