Imam Muhamed Sytari
Myfti i Zonës Shkodër

Duke inspektuar pronat tona të dikurshme vakëf, tashmë të uzurpuara nga njerëz pa ngjyrë fytyre, sesi m’u kujtua lajmi i para dy ditëve, kur ministri Olldashi, nga Shkodra, i ktheu Kishës Françeskane një pronë të uzurpuar. Bravo ministër! Urime të përzemërta e të sinqerta françeskanëve, sidomos kur kthimi i kësaj prone përkon edhe me një prej festave vjetore të këtij komuniteti e gëzimi merr një përmasë të dyfishtë!
 
Por, ajo që mendova dhe me erdhi si një pyetje e pafajshme dhe thellësisht logjike, ishte se cili ministër do të ketë mirësinë të vijë në Shkodër e të na dorëzojë tapinë e një a dhjetra pronave tona vakëf të uzurpuara, për të cilat asnjë qeveri deri më sot nuk bëri asgjë për kthimin e natyrshëm të tyre, ashtu si duhej e si ne prisnim?
 
Madje m’u kujtua sesi me urdhër të një kryeministri të periudhës postkomuniste, ne humbëm edhe hisen tonë legjitime te vakëfi i famshëm “Hotel Turizmi”; iu dha si kompensim ish- të përndjekurve!? Paradoksalisht, edhe kësi zullumesh xhahile kanë ndodhur dhe ndodhin mbi pronat tona në emër të demokracisë dhe vlerësimit të ish-të përndjekurve!? Sot, realiteti i këtij vakëfi është ngatërruar më shumë se më parë, por jo aq mjaftueshëm sa për të mos u zgjidhur si duhet (Një Zot e di se kur) nga gjykata e Strasburgut, ku ne jemi ankuar!
 
M’u kujtua, se si në emër të një ligji-vjedhacak, që legjitimon pronën e vjedhur pronarit legjitim, një pronari hajdut, prona e jonë te xhamia e Garucit u tjetërsua dhe gjurma e saj u shdërrua sa hap e mbyll sytë!? Tashmë, edhe me ndihmën e ALUIZNI-t Shkodër, Myftinia Shkodër e ka humbur pronën e saj; ajo i është legalizuar një “pronari” të ri, që s’mund të jetë pronar i një toke e një prone që s’është e tija, sado që ligje-hijenë e drejtues familjarë ta bëjnë këtë krim në emër të ligjit për legalizimet!?
 
M’u kujtua prona në Zogaj, ku para vjedhjes flagrante të pronës së Komunitetit Mysliman të Shqipërisë, Myftinisë Shkodër, disa herë Bashkia Shkodër, INUV e INUK u kthyen të turpëruar nga rrugëtimi i tyre për prishjen e një objekti ilegjitim mbi një pronë të grabitur!? Çfarë ndodhi? Çfarë e ndaloi pastrimin e pronës sonë? Përgjigjen e dha në heshtje flamuri i partisë, që valëvitej mbi tarracën e objektit-fantazëm, që uzurpon akoma sot një pjesë të mirë të pronës sonë!
 
M’u kujtua rropatja e jonë zyrave të ZVRPP Shkodër për të marrë në dorë një a disa tapi më se legjitime, edhe pas tejkalimit të çdo afati legjitim të shkelur për të na dhënë një përgjigje… Pritje, pritje, pritje…
 
M’u kujtua zhurma e madhe që u bë, kur ne dolëm në një deklaratë për shtyp, në prag të zgjedhjeve lokale të 2011, takimet e shpeshta me drejtues të Kishës Ortodokse për çështjen e përbashkët të vakëfeve tona; ishte bërë nami, lajmi kishte marrë dhenë, ne ishim fajtorët që po ngrinim zërin, duhet të heshtnim!? Ishte kohë e papërshtatshme!? Dikush mendonte se Myftiu do të kandidonte i pavarur për kreun e Bashkisë Shkodër!? Sa qesharake e paradoksale kjo situatë në këtë kohë e këtë vend që aspiron të bëhet pjesë e Bashkimit Evropian!?
 
M’u kujtuan ato dhjetra e qindra dosje me problematikat e pazgjidhura të vakëfeve të Myftinisë Shkodër… shumë m’u kujtuan…
 
Thashë me vete: Cili ministër do të ketë mirësinë të vijë e të na dorëzojë tapinë e një a disa pronave për të cilat ne vazhdojmë të rropatemi vit pas viti e dekadë pas dekade, si të ishim të huaj në vendin tonë? A thua se po kërkojmë një absurditet, një të pamundur?!
 
Cili ministër, do të ketë mirësinë të lajmërojë ardhjen e tij në Shkodër për të na dhënë sihariqin se një vakëf a një tjetër, më në fund iu kthye shëndosh e mirë Komunitetit Mysliman të Shqipërisë, Myftinisë Shkodër?
 
Cili ministër, tashmë që edhe periudha e shpresës (këto 22 vite të postkomunizmit e premtimeve me buzëqeshje) po barazohet në kohë me periudhën e errësirës dhe kolerës vrastare ateiste (23 vitet e tjetërsimit punist)!?
 
Tashmë, duket qartas, përgjigjen duhet ta presim… ndoshta pas mesit të vitit që po vjen, meqë ky vit shkoi e asgjë e re për vakëfet tona të shenjta nuk u pa në horizont...

Shkodër, 22 dhjetor 2012