Imam Muhamed Sytari
Myfti i Zonës Shkodër

Të dashur vëllezër dhe motra, muslimanë!

Muaji i Ramazanit është thuajse në dyert e kësaj bote! Pas pak, hëna e tij me dritën e saj, do të mbushë botën me nurin e mëshirës, faljes dhe udhëzimit drejt realiteteve ku njeriu jeton me dashuri, dhuron paqe dhe merr mirësi të pafund!

Edhe pak ditë dhe mbarë bota islame, krijesat e panumërta dhe i gjithë universi përfshihet në atmosferën e muajit më të madhërishëm, më frymëzues dhe më nxitës drejt dashurisë së pastër të njeriut me Zotin e tij.

Dëshiroj që në prag të këtij muaji të begatë, të gjithë të jemi të gatshëm për të hyrë në një atmosferë begatuese, që na bën të kthehemi në origjinën tonë të fitras, pas një largimi të hutuar, shpesh të pavetëdijshëm drejt humnerave të ateizmit, metarializmit etj! Të mos kthejmë kokën pas nga thirrjet tunduese të shejtanëve që, më shumë se kurrë, në ditët e Ramazanit janë të lidhur, të poshtëruar dhe larg kontaktit me “adhuruesit” e tyre, me botën mbarë!

Është muaji Ramazan, i cili kur hyn: “hapen dyert e xhennetit, mbyllen dyert e xhehnemit dhe lidhen shejtanët me zinxhirë”.[1] Kjo është thirrja e pastër profetike që na fton të pendohemi, të pastrojmë besimin në zemër, të madhërojmë All-llahun, Zotin e vetëm të gjithësisë, Atë që nuk ka as bij, as bija, që nuk ka nevojë për njeri dhe që secila krijesë ka nevojë për Të!

Ky është muaji i pendimit, i kthimit dhe i heqjes dorë nga një jetë rutine, pa dritë besimi a e përzier me elementë të një shirku të verbër e gafil, që e bën njeriun të jetojë si një krijesë e përbuzur, pa logjikë, pa orientim, pa dritë në fund të një tuneli të gjatë të një jetë plot vështirësi!

Është muaji i të gjithë atyre, që kur zgjohen në mëngjes, kanë harruar abdesin, kanë lënë pas hakun e Zotit, namazin e sabahut; le të kthehen, se dera është e hapur dhe Zoti pret me dashurinë e Tij të pakufishme kthimin e tyre!

Është muaji i të gjithë atyre, që e nisin ditën me një gotë alkool, që nuk reshtin së konsumuari lloje të ndryshme të pijeve të ndaluara e të bëra haram; le të ndalen qoftë edhe për një muaj të vetëm, për hatrin e Atij që krijoi çdo të mirë për njeriun, krijesën e Tij më të përsosur! 

Është muaji i të gjithë atyre, që kanë harruar të thonë: “O Zot, më fal! O Zot, unë kam harruar se Ti je! O Zot, a më pranon edhe mua?”, për të gjetur dyert e mëshirës, faljes dhe pranimit të pendimit të hapura e në pritje!

Është muaji i të rinjve, që të lënë qoftë edhe për një muaj të vetëm, sidomos në këtë verë provokuese, mbrëmjet e përziera, zhurmën e muzikës të shoqëruar me efektet e dritave verbuese dhe pijeve dehëse, që dhurojnë një relaksim falls, pas së cilit nuk ka dobi, vlerë a botë besimi!

Është muaji i besimtarëve që kanë harruar se Zoti i gjithësisë u ka dërguar një Libër, i cili përmbledh çdo libër të shenjtë dhe çdo mësim të urtë për jetën dhe të përtejmen e njeriut; Kur’anin. Të kthehen nga ai, të gjejnë veten, jetën, shpresën, dritën e vërtetë, shembujt e popujve besimtarë dhe rrugët e zhveshjes nga robëria e të qenit skllav i shejtanit, i epsheve, i veseve, i devijimit dhe shpikjes në besim e fé!

Është po ai Kur’an që nisi të zbriste në shpellën e adhurimit 14 shekuj më parë, është Kur’ani i shpëtimit, alternativa e atyre që janë zhgënjyer nga çdo alternativë dhe jetojnë në kufijtë e dilemës!

Është ai Libër udhërrëfyes që ndan dritën nga errësira, udhëzimin nga devijimi, nderin nga imoraliteti, besimin nga femohimi, pastërtinë nga hipokrizia, teuhidin nga shirku, burrin e ndershëm nga ai imoral, gruan e bindur nga ajo plot dredhi, jetën nga vdekja!

Është Libri i ndërmjetësimit: “Agjërimi dhe Kur'ani i ndërmjetësojnë robit tek All-llahu ditën e gjykimit. Agjërimi thotë: O Zot, unë ia ndalova ushqimin dhe epshet gjatë gjithë ditës, prandaj më prano mua për të! Ndërsa Kur'ani thotë: O Zot unë ia ndalova gjumin gjatë natës, prandaj më prano mua për të dhe i ndërmjetësojnë”.[2] Prandaj, për hatrin e Zotit, Atij që ia shpalli njeriut Librin, lexojeni, shfletojeni, krijoni një marrëdhënie të sinqertë me të dhe prisni, prisni prekjet mëshironjëse të kontaktit me Fjalën e Vërtetë të Zotit Një!

Është Ramazan, muaji i forcimit të trupit dhe shërimit të tij! “Agjërimi është mbrojtje”[3], nga çdo e keqe, nga teprimi, nga lënia pas dore e hakut që ka shëndeti tek ne! Është mburojë e shtrenjtë për njerëzit që vlerësojnë vërtetësinë e thirrjeve hyjnore!

Është Ramazan, muaji i pastrimit nga thashethemi, gënjeshtra, përfolja, sëmundjet e gjuhës! Mos ta prishim shenjtërinë e këtij muaji dhe madhështinë e tij për hatrin e vesit të përfoljes pas shpine, të thashethemit, të thënies së gënjeshtrave! Mos, për hatër të Zotit! Mos, sepse: “Agjërimi është mburojë, nëse nuk prishet me gënjeshtra apo duke marrë nëpër gojë të tjerët”.[4] Mos ta prishim këtë mburojë hyjnore, për hatër të një momenti gafil e një dëshirë djallëzore të pakuptimtë!

Ramazani i këtij viti, ka një thirrje të veçantë për çdo musliman shqiptar, është Ramazani i 100 vjetorit të Shqipërisë sonë të dashur! Është një prag meditimi dhe një cak që na bën të kuptojmë se çfarë ishim, si jemi dhe si do të jenë ata që do vijnë pas nesh.

Është një muaj, që na fton të reflektojmë mbi persekutimet e panumërta që ne muslimanët kemi kaluar në këto 100 vite, në tokën tonë, në vendin tonë të shtrenjtë! Është muaji që na fton të kujtojmë një çerek shekulli në të cilin gjyshërit dhe baballarët tanë u ndaluan të agjëronin. Ramazani u dënua me vdekje! Nënat shamibardha dhe gjyshërit me rrudhat e dhembjes, agjëruan me drita të fikura, me provokime nga më meskinet, me perde të zeza mbi dritare spiune! Nuk duhet të harrojmë, përkundrazi duhet ta ringjallim besën e tyre, fenë e tyre dhe t’ua mëkojmë fëmijëve tanë, që nesër të jenë më të mirë e ne, më besimtarë, më vepërmirë, më të drejtuar nga teuhidi dhe thirrja e tij që padyshim e bën Shqipërinë tonë më të fortë, më dinjitoze, më krenare, më solide, se “laramanizmi”!? Të punojmë si muslimanë të përkushtuar, që fëmijët tanë të jenë e ardhmja e një Evrope, që më shumë se kurrë sot ka nevojë të gjejë shpëtimin e saj nga lodhja e shekujve plot hutim e intriga, në krahët e Islamit!

Është Ramazan, muaji i fshirjes së gjynaheve dhe pragu i një nisje të re me Zotin, me veten, me tjetrin.

Është muaji, për të cilin i dërguari (a.s) thoshte: “Pesë namazet, xhumaja në xhuma dhe Ramazani në Ramazan, janë fsherëse për gjynahet ndërmjet tyre, po s'u vepruan gjynahet e mëdha”.[5]

Është Ramazan. Mubarek Ramazanin!

Shkodër, korrik 2012

[1] Ahmedi, Bukhariu dhe Muslimi, nga Ebu Hurejra (r.a).
[2]  Ahmedi, Tabaraniu, Hakimi dhe Bejhakiu, nga Ibni Amri (r.a).
[3] Nesaiu, nga Muadhi (r.a).
[4]  Tabaraniu, nga Ebu Hurejra (r.a).
[5]  Ahmedi, Muslimi dhe Tirmidhiu, nga Ebu Hurejra (r.a).