Të nderuar vëllezër imamë,

 
Edhe pak ditë na ndajnë nga hyrja e muajit të begatë të Ramazanit, në të cilin shpresojmë të arrijmë kënaqësinë dhe pëlqimin e All-llahut (xh.sh).
           
Edhe pak ditë dhe secili prej jush nis një rrugëtim të ri në thirrjen plot urtësi e dije, në udhëzimin e njerëzve dhe afrimin e tyre me Zotin Mëshirëplotë.
           
Më lejoni me këtë rast, t’ju drejtohem me këto fjalë, si një urim, këshillë vëllazërore dhe lutje mbarësie për Ju:
           
Muaji i begatë i Ramazanit është muaj i adhurimeve, i afrimit me Zotin, i teubes, i istigfarit, i dhikrit, i leximit të Kur’anit, i mundësisë për të pajtuar të përçarët, për të afruar të larguarit, për të bashkuar të ndarët, për të ndihmuar nevojtarët, për të udhëzuar ata që kanë humbur rrugën e për të dritësuar rrugën e atij që i është errësuar pamja.
           
Ju, me atë që Zoti ju ka dhënë, e keni një mundësi më tepër për të sakrifikuar më shumë se të tjerët, në rrugën e këtyre qëllimeve të larta e, mbi të gjitha; për të mundësuar udhëzimin e kujtdo që e ka humbur atë për një arsye a një tjetër.
           
Mos ngurroni, të jeni prijës shembullorë në jetën e adhurimeve, në prezantimin sa më tepër të mexhliseve dhe xhemateve, në organizimin e tubimeve fetare e diturore që shërbejnë për të dëshmuar së bashku një muaj plot vlera e risi, larg rutinës e brengave të përditshme, me të cilat përballet kjo shoqëri dhe individi i saj.
           
Muaji i Ramazanit na jep një mundësi më shumë për të na bashkuar me besimtarët në xhami, sidomos në namazin e jacisë, që pasohet nga teravia. Mos lejoni që për asnjë arsye në botë, ta kthejmë adhurimin dhe afrimin me Zotin e gjithësisë, si një mundësi e përsëritur për t’u përçarë, me risi e ndasi, sipas rregullit të pluhurosur: “Kundërshto që të bëhesh i njohur” a ngjashëm me të! Përkundrazi, hapuni njerëzve zemrën, toleroni dhe mëshironi paditurinë e kujtdo, që e ka një nijet të mirë për t’u afruar, për t’u kthyer, për të gjetur dritën e besimit! Përfitoni nga kjo kohë, për të organizuar derse udhërrëfyese, vendosni zemrën në shërbim të atyre që drejtohen pas jush, faluni prehje dhe qetësi gjatë 20 rekateve të teravisë, të mbushura me dritë Kur’ani dhe kënaqësi Ramazani!
           
Njerëzit, janë mësuar të gjejnë paqe dhe qetësi në xhamitë e All-llahut, mos të bëhemi shkak për të dëshmuar të kundërtën, duke i lodhur njerëzit me mësime e thirrje prej të cilave nuk kanë dobi, si: ndryshimi i orareve të syfyrit, iftarit, numrit të rekateve, formës së faljes etj. Mos lejoni që nëpërmjet dyerve të xhamisë, njerëzit të fitojnë urrejtje e mëri për njëri-tjetrin, por vetëm dashuri, respekt, solidaritet e harmoni besimi!
           
Falë Zotit, Ramazani është në dyert e kësaj bote; të punojmë bashkarisht për të gjetur rrugë të ndryshme të pastra e të shtruara me besim e sinqeritet, për të evidentuar çdo familje muslimane, për të bërë një skaner të besimit dhe fesë në to, për të gjurmuar viruset që shkatërrojnë qelizat e besimit, kulturës dhe traditave islame e, për të gjetur më pas metodat e shërimit dhe kurat e duhura në drejtim të pastrimit të plotë.
           
Sot, në shoqërinë tonë, janë me dhjetra e qindra të rinjtë që bartin mbi supe një emër musliman, por që jetojnë ditë pas dite si individë të hutuar të një shoqërie mesjetare të tipit evropian, plot injorancë, idhujtari, prekje shirku, mpirje të mendjes dhe arsyes, në një robëri skllavëruese dhe një vartësi verbuese ndaj netëve plot alkool, muzikë shurdhuese e dëfrime pa kufij! T’i kërkojmë, t’i afrojmë, t’u japim kohë për të pranuar dritën e shpëtimit, t’u japim mundësi reflektimi dhe mos t’u mbyllim dyert me drynjtë e vulosur të etiketimit si të devijuar, të çthurrur, femohues, hipokritë etj!
           
Sot, në shoqërinë tonë, janë me dhjetra familjet, në të cilat mungon drita e besimit dhe ndjesia e përshpirtshme e sekreteve të fesë, që e bëjnë njeriun të jetojë në paqe me realitetet, sado të dhembshme që të jenë; të bindur dhe pranues ndaj prekjeve të përditshme të një kaderi hyjnor të paracaktuar! Të shkojmë drejt tyre, më një fjalë të urtë, me një ndihmë materiale të sinqertë, me një libër, me një hadith, me një kontakt fatlum, prej të cilit shpresohet ndryshimi, kthesa, afrimi!
           
Sot, në shoqërinë tonë, janë me dhjetra e qindra të rinj e të reja, që edhe pse mbajnë mbi supe trashëgiminë e një familje muslimane, nuk kanë pasur mundësi të kenë një Kur’an në dorë, ta prekin, ta shfletojnë, të përpiqen ta lexojnë e ta kuptojnë. Të gjejmë rrugët e shërbimit, për t’u afruar Fjalën e All-llahut dhe le të bëjë Zoti i Fjalës çfarë të dojë me ta dhe me zemrën e tyre!
           
Sot, të nderuar vëllezër imamë e prijës fetarë, të gjithë ne përballemi me vështirësi dhe pengesa të shumta në rrugën e mbajtjes gjallë të pishtarit të fesë dhe të besimit. Le ta mbështesim njëri-tjetrin dhe ta ruajmë, nga çdo prekje a tendencë përçmimi, pengese a pusie, duke dëshmuar së bashku forcën e bashkëveprimit në vëllazëri, madhështinë e komunikimit me një zë të fortë e kumbues, krenarinë e shërbimit ndaj Dritës së Fesë së Zotit tonë, sup më sup e dorë për dore!
           
Ramazani tashmë është afruar, le ta presim ashtu si duhet, duke u vënë në shërbim të Vullnetit të All-llahut, për të qenë secili prej nesh një shërbëtor besnik dhe një rob i përulur para Thirrjes Dritësuese, me të cilën Ai na drejtohet!
           
Sivjet, shqiptarët kanë një datë jubilare të rëndësishme në jetën e tyre, 100 vjetorin e Shqipërisë sonë të dashur! Le të punojmë së bashku që kjo datë të shërbejë si një mundësi reflektimi për të kuptuar se kush ishim, si u bëmë dhe si duhet të ndryshojmë, për ta ruajtur fenë tonë nga tendencat shkatërrimtare të atyre, që me tradhti e hile i krijuan këtij vendi heronj e legjenda, për t’i mbajtur peng ndërgjegjen e për t’i tunduar krenarinë e identitetit!

Bëhuni lajmëtarë dhe thirrës drejt vlerave shqiptare, që bazohen në Dritën e Kur’anit në Traditën e Muhammedit (a.s), jo në hijen e historive plot mashtrim, vajtim mashtrues, martirizim artificial e shtirje shekullore të dëshmuar kudo në botë!

Mësoni fëmijët ta lexojnë Islamin edhe në gjuhën e tyre, ta shkruajnë pastër e me një shqipe të kulluar emrin e Zotit, All-llah (xh.sh), atë të pejgamberit, Muhammed (a.s), atë të Fjalës së pandryshuar e hyjnore, Kur’an! Udhëzoni dhe mësoni se kjo fé është amanet nga të parët, thirrje e pritur nga pasardhësit, dëshmi e krenarisë sonë njerëzore në këtë botë dhe forcë ndërgjegje e identiteti në këtë shoqëri, ku jetojmë!

Ky Ramazan, është muaj i lutjeve. Lutuni për Shqipërinë tonë të shtrenjtë, që All-llahu ta ruajë e ta begatojë, t’i udhëzojë shqiptarët drejt Dritës së Tij dhe t’i pastrojë nga hijet dhe pluhuri i viteve plot errësirë!

Lutuni dhe lëreni të udhëtojë e qetë drejt lartësive, ku lutjet e sinqerta priten me krahë pranimi!
           
All-llahu e begatoftë ditën dhe natën tuaj! Ju bëftë mbrojtje nga çdo e keqe dhe udhëzim drejt çdo të mire! Qoftë razi për veprat tuaja, shërbimet e dlirta, angazhimin e sinqertë, durimin e pashembullt, përpjekjen korrekte për të mirën e Thirrjes së Tij Islame!
 

Shkodër, më 11 korrik 2012