Shkurt, 2011                                                             Imam Muhamed Sytari
                                                                                    Myfti i Zonës Shkodër
 

 Në këto rreshta, do të ndalem në disa elemente të rëndësishme që duhet t’i prijnë leximit tonë të jetës së hazreti Muhammedit (a.s) si i dërguar mëshirë për gjithësinë.
           
Po të lexojmë me vëmendje ajetin e fundit të sures Kehf, do të vërejmë një përkufizim interesant dhe vendimtar për profetin tonë (a.s): “Thuaj: “Unë jam vetëm njeri, sikurse edhe ju, mua më shpallet se vetëm një Zot është Zoti juaj, e kush është që e shpreson takimin e Zotit të vet, le të bëjë vepër të mirë, e në adhurimin ndaj Zotit të tij të mos e përziejë askë”. Ajeti i lartpërmendur bën një përkufizim preçiz : njeri-profet, të cilit i shpallet revelatë hyjnore.
           
Kjo revelatë e pastër hyjnore, ndonëse ka një rol shumë të rëndësishëm dhe vendimtar në jetën 23 vjeçare të hz. Muhammedit (a.s), nuk e bllokoi as e ngurtësoi asnjëherë mendimin e lirë të njeriut-profet! Hadithe dhe ngjarje të ndryshme e vërtetojnë këtë. Në një prej tyre, ai i drejtohet sahabëve të tij duke iu thënë: “Ju jeni më të ditur në çështjet e jetës tuaj!”, duke lënë të kuptohet liria e mendimit dhe arsyetimit njerëzor në Islam.
           
Meqenëse Muhammedi (a.s) jetoi në një shoqëri me zakone dhe tradita të përziera edhe me lemenetë idhujtarie, me shpalljen e revelatës hyjnore, ai nuk u nda nga disa mendësi të shëndosha që e rrethonin këtë shoqëri. Me ndihmën e revelatës dhe njohjes së mirëfilltë të këtyre mendësive ai arriti të bënte një “revolucion” të paparë historik në shoqërinë e gadishullit arabik dhe përtej tij.
           
Më lejoni të ndalem në disa pika për të sqaruar fjalët e mësipërme:

1. Muhammedi (a.s) dhe zakonet e traditat në shoqërisë  së tij.

Meqenëse Muhammedi (a.s) u përzgjodh për të qenë i dërguari i fundit i Zotit të botërave, ai mbeti njeri me integritet të plotë në personalitetin e tij. Zakonet dhe traditat që ekzistonin në popullin e tij kaluan shumë shpejt në sitën e mendjes dhe arsyetimit të tij; të dobishmet i përqafoi dhe i konfirmoi dhe të kundërtën e tyre e kundërshtoi dhe e përmirësoi a ndryshoi nëpërmjet shembullit personal. Ai rregulloi dhe perfeksionoi sistemin e martesës, divorcit, marrëdhënieve farefisnore, ushqimin dhe pijen etj, nëpërmjet ajeteve kur’anore dhe shembullit të tij vetiak.

2. Muhammedi (a.s) dhe idhujt.

Në mënyrë kategorike ai mohoi idhujt dhe adhurimin e tyre, duke ftuar në mënyrë të prerë dhe pa asnjë ekuivok në besimin dhe nënshtrimin para Një Zoti të Vetëm, i udhëzuar nga ajetet e teuhidit, që janë të shumta në Kur’an.
Asnjëherë, në asnjë moment të jetës së tij nuk iu përul asnjë idhulli. Ai ishte ende fëmijë, kur murgu Bahira e pyeti (ndoshta edhe me një tendencë provokuese): “Pashë Latin dhe Uzzanë, po të pyes, m’u përgjigj”. Ai u ngrit i zemëruar dhe ia ktheu: “Pash All-llahun mos më pyet në emër të tyre, pasi nuk kam urryer gjë si ata!”[1]

3. Muhammedi (a.s) dhe gruaja.

Njeriu profet, kundërshtoi me të madhe dhunën ndaj grave në shoqërinë e tij, poshtërimin dhe nënçmimin e tyre. Të drejtat që ato fituan nën hijen e mësimeve të tij janë një temë më vete, në të cilën nuk do të ndalem me hollësi në këto rreshta, ndonëse lexuesi i kulturuar ka plot çfarë të kujtojë në lidhje me këtë temë.

Edhe sot e kësaj dite, mbarë bota përkujton fjalën e tij të artë, ku thotë: “Ai që e ka një fëmijë vajzë, që nuk e groposë të gjallë, që nuk e nënçmon dhe që nuk e nënvleftëson para djalit të tij, do ta shtijë All-llahu në xhennet”[2].

4. Muhammedi (a.s) dhe analfabetizmi.

Njeriu profet mohi dhe refuzoi analfabetizmin, pasi asnjëherë nuk është bashkuar drita e mendjes me errësirën e injorancës. Si jo, kur fjala e parë hyjnore që i zbriti ishte leximi dhe zënia e dijes!? Si jo, kur në Kur’anin që i zbriste Muhammedit (a.s), Zoti i gjithësisë betohet për lapsin, hoken e bojës dhe për atë që shkruhet etj.

Lëvizja e parë kundër analfabetizmit e ndërrmarrë nga njeriu profet, është këmbimi i robëve të luftës në Bedër, me mësimin e tyre të shkrim-këndimit të dhjetë muslimanëve.

Është e përhapur në masën e lexuesve të kulturuar të historisë islame qortimi që ai i bën të diturve që nuk i mësojnë komshitë e tyre, si dhe i komshive që nuk mësojnë nga komshitë e tyre të ditur.

5. Muhammedi (a.s) dhe nderi i fjalës.

Njeriu profet, kundërshtoi me të madhe çnderimin e fjalës në gojë të poetëve të kohës. Këtë e konfirmon edhe Kur’ani që urdhëron: “E për sa u përket poetëve (që Muhammedi nuk është i tillë), ata i ndjekin të humburit (nga e vërteta). A nuk sheh se ata hidhen në çdo anë (sa lavdërojnë, sa përqeshin)”[3]
Ndërkohë, poezinë serioze, që mbron të vërtetën dhe prodhon vlerë, ai e mbështeti dhe e bekoi në shumë momente të jetës së tij, gjë për të cilën dëshmon historia dhe librat e hadithit.

6. Muhammedi (a.s) dhe mburrja farefisnore.

Njeriu profet e mohoi dhe e kundërshtoi në mënyrë kategorike mburrjen farefisnore. Para tij nuk kishte shtëpi të mëdha, por individë të shëndoshë dhe njerëz prodhimtarë.

Nga Ebu Hurejra transetohet, se i dërguari mëshirë tha: “All-llahu do të thotë në ditën e kijametit: Unë ju dhashë farefis dhe ju prodhuat farefis. Unë e bëra më të dashurin për mua më të devotshimn ndër ju. Ndërsa ju refuzuat, thatë: filani i biri i filanit (duke u mburrur me farefis e emra të mëdhenj) Sot, Unë po lartësoj “farefisin” Tim dhe po poshtëroj farefisin tuaj. Ku janë të devotshmit… Ku janë të devotshmit…”[4]

7. Muhammedi (a.s) dhe pijet dehëse.

Njeriu profet luftoi dhe ndaloi përfundimisht konsumimin e pijeve dehëse. Asnjëherë nuk vuri në buzën e tij prej tyre. Përfundimisht në një përshkallëzim prej tre etapash, u komunikoi njerëzve revelatën hyjnore që ndalon kategorikisht pijet dehëse.

Ai njëkohësisht tha: “Largohuni nga alkooli! Ai është çelës i çdo të keqeje!”[5]
Jeta e njeriut profet është e mbushur me momente të shumta, ku ai gëzon dhe dëfren me familjen, luan dhe argëtohet me nipat, gatuan, pastron, shëtit me të shoqen, garon me të duke vrapuar, bën shaka të hollë me njerëzit në momente të caktuara, kërkon furçën e dhëmbëve në momentet e fundit të jetës etj.

Si të thuash, jeton një jetë njerëzore normale, ndonëse ishte profet i përzgjedhur që mbeti shembulltyrë e pakrahasueshme për njerëzinë, deri në ditën e fundit.