UDHA ISLAME   E përmuajshme  Informative - Fetare  Kulturore - Edukative   Viti XIII - Nr. 12 (154),    Dhjetor, 2015   Botim i Myftinisë Shkodër   VLERË E PASHUAR…  HZ. ALIU (R.A)   DHE HZ. HASANI (R.A)  ÇFARË NDODH   GJATË NAMAZIT?     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 2   “JU JAP SIHARIQ NJË TË DËRGUAR PAS MEJE,    EMRI I TË CILIT ËSHTË AHMED!”   Mëshira, edhe si element   i përbashkët në shfaqjen   e dy të dërguarve të fundit   të njerëzimit; Hz. Isait (a.s),   për të cilin në Kur’an thuhet:   “për ta bërë atë argument për   njerëzit dhe mëshirë   nga ana e Jonë.”   dhe Hz. Muhammedit (a.s),   për të cilin Kur’ani dëshmon:   “E Ne, nuk të dërguam ty   (o Muhammed) vetëm se   mëshirë për mbarë botrat”   Imam Muhamed Sytari  Myfti i Zonës Shkodër  Të gjitha falënderimet e plota  dhe madhështia absolute i  takojnë vetëm All-llahut të   Madhëruar, Zotit të vetëm të botrave, i   Cili iu prezantua gjithësisë nëpërmjet   mëshirës, për të cilën thotë: “E kur të   vijnë ty ata që i besojnë ajetet tona,   thuaju: “Selamun alejkum, Zoti juaj ia   atribuoi vetes së Tij mëshirën. Kush   bën prej jush ndonjë të keqe pa dije, e   mandej pas asaj (të keqeje) pendohet   dhe përmirësohet, s’ka dyshim se All-  llahu është që falë shumë dhe është   Mëshirues.”1   Atij që i dëshmoi gjithësisë,   madhështinë e Tij në krijimin e njeriut   pa babë e pa nanë, nga asgjëja, si rasti   i Hz. Ademit (a.s), krijimin e njeriut nga   brija e burrit, pa babë e pa nanë, si   rasti i nanës së njerëzimit, Hz. Havasë   (a.s), krijimin e njeriut pa babë, nga një   nanë e bekuar, si rasti i Hz. Isait (a.s),   nga e nderuara Hz. Merjem (a.s) dhe   krijimin e racës njerëzore, natyrshëm,   nga një nanë e një babë, si rasti i mbarë   njerëzisë, deri në kiamet.  Salavatet dhe selamet më të   përzemërta ia dërgojmë sot në këtë ditë   dhe në çdo ditë të jetës tonë, zotërisë së   bijve të Ademit, Prijësit tonë, “Nanës e   Babës tonë”, Hz. Muhammedit (a.s), për   të cilin dha sihariq, rreth pesë shekuj   para shfaqjes së tij në këtë botë, Hz.   Isai (a.s), i cili iu drejtua beni israilëve   me këto fjalë: “O beni israilë, unë jam i   dërguar i All-llahut te ju, jam vërtetues   i Teuratit që ishte para meje dhe ju jap   sihariq një të Dërguar pas meje, emri i   të cilit është Ahmed!”2   TË DASHUR VËLLEZËR    E MOTRA BESIMTARË,  Ditën e sotme, në këtë të xhuma të    1. Kur’ani, El-En’am: 54.  2. Kur’ani, Es-Saf: 6.   begatë, që ka bashkuar përkujtimin e   dy njerëzve më të shquar të historisë   së njerëzimit, dy të dërguarve dhe   të mbështeturve nga Zoti i gjithësisë   me Libra hyjnorë; Hz. Isait (a.s) dhe   Hz. Muhammedit (a.s), kisha dëshirë   të flas mbi dërgesën profetike dhe   madhështinë e shfaqjes së Hz. Isait (a.s).   Doja, pa u ndalur fare të saktësia e   detajeve të kohës së lindjes së tij dhe   ardhjes në këtë botë. Mirëpo, sihariqi   i tij historik për pritjen e madhe të   vëllait të tij të vogël, Vulës së zinxhirit   të begatë të dërguarve të All-llahut, Hz.   Muhammedit (a.s), më tërheq drejt këtij   pragu…   Këtu dua të vë kokën e të dorëzoj   zemrën, duke u lutur që të na bashkojë   All-llahu i Madhëruar me të dërguarit   e Tij, shpirtin e mesazhit të tyre dhe   misionin e dritshëm, me të cilin u   dërguan, për t’u bërë sadopak edhe   ne, dritë e mirësi, teksa ushqehemi nga   duart e tyre me Fjalën e pagabueshme   të Zotit, dashninë e Tij, mëshirën   dhe vlerat më të mira të harmonisë   ndërnjerëzore, ato të besimit!  Kështu, të dashurit e mi, dua të   ndalem sot tek mëshira, elementi më   i rëndësishëm që i mungon sot racës   njerëzore, teksa injoranca, mashtrimet,   vrasjet e pakufijshme, derdhja e   gjakut të pafajshëm, shkatërrimi dhe   ngurtësimi i zemrës, po e bën njeriun e   kohës tonë, një krijesë të frikshme, që   ka nevojë të menjëhershme për Fjalën e   Zotit dhe Udhëzimin e Tij, për të shëruar   zemrën, mendjen dhe shpirtin e hutuar!  Mëshira, edhe si element i   përbashkët në shfaqjen e dy të   dërguarve të fundit të njerëzimit; Hz.   Isait (a.s), për të cilin në Kur’an thuhet:   “për ta bërë atë argument për njerëzit   dhe mëshirë nga ana e Jonë.”3 dhe Hz.   Muhammedit (a.s), për të cilin Kur’ani   dëshmon: “E Ne, nuk të dërguam ty   (o Muhammed) vetëm se mëshirë për   mbarë botrat”4   Prandaj, nga këto stacione të    rëndësishme të Fjalës hyjnore, duhet    të themi se bota e sotme, sidomos    të krishterët dhe muslimanët, e    3. Kur’ani, Merjem: 21.  4. Kur’ani, El-Enbija: 107.   kanë të domosdoshme të sillen nga   kjo pikënisje; mëshira e Zotit, për   të ftuar njerëzinë drejt kthimit në   natyrën e dhembshurisë dhe mëshirës   së njeriut për vëllanë e tij njeri, në   respektimin e shenjtërive të tjetrit dhe   mostejkalimin e kufijve, në ruajtjen e   vlerave të harmonisë dhe moscënimin   e trashëgimisë fetare, kulturore   dhe identitare të tjetrit, në lutjen e   përbashkët drejtuar Zotit Një, që të na   bëjë udhëheqës të njerëzisë drejt paqes   dhe vlerave të diversitetit në harmoni,   duke dëshmuar së bashku qënien tonë   të përbashkët: “robët e Mëshiruesit”!   E, para së gjithash, t’i drejtohemi   Atij që na dëgjon e na sheh, që i di   qëllimet tona edhe para se t’i shfaqim,   që mos të na bëjë përçarës në mesin   e shoqërive njerëzore, cytës e trazues   të kufijve që nuk duhen shkelur, as me   justifikimin e vetë fesë!   TË DASHUR TË PRANISHËM,  Sot, mbarë bota islame përkujton   Lindjen e Begatë të Hz. Muhammedit   (a.s), “mëshirës së dhuruar”, i cili u   dërgua për të korrigjuar devijimet dhe   përmbysjen që iu bë vlerave të fesë së     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 3   vetme të shekujve dhe profetëve të saj,  mbjelljen e shpresës dhe optimizmit,   si dhe plotësimin e misionit hyjnor, të   filluar e të kryer me përsosmëri nga   vëllezërit e tij të mëparshëm, ndër   shekujt e gjatë të jetës mbi tokë.  Kur hedhim sytë nga e shkuara   dhe lexojmë stacionet e shumta,   nëpër të cilat kaloi Hz. Muhammedi   (a.s) në edukimin e njerëzve dhe   brumosjen e tyre me shpirtin e   shpalljes hyjnore, nuk ka sesi të mos   ndalemi në disa prej tyre, për të marrë   frymëzimin e duhur për të sotmen   dhe të ardhmen e secilit prej nesh.  Përshëndetja me selam: pra,   përshëndetja e kujtdo me fjalët: “Es-  selamu alejkum”, që do të thotë: “Qofshi   të garantuar e në siguri, sepse kuptimi   i përshëndetjes islame është: “Qofshi   në mbrojtjen e Zotit të Paqes”, si dhe   detyra e juaj është të jeni mbrojtës të   Paqes mbi tokë!”5   Uniteti botëror: ku vlen të theksohet    se: “Hz. Muhammedi (a.s) ishte ai që    vendosi rendin e unitetit botëror dhe    deklaroi për herë të parë në histori    se krejt fetë e kanë burimin nga All-  llahu i Madhëruar, i Cili ka dërguar në   çdo popull të dërguarit e Tij. Sikurse i   obligoi muslimanët të besojnë tek të   gjithë të dërguarit e Zotit, duke mos   bërë dallim në mes tij dhe të dërguarve   të tjerë. Ai deklaroi se krejt të dërguarit   erdhën me një thirrje të vetme, me një   fé të vetme, ndonëse më pas u pasuan   nga breza, që e ndryshuan dhe e   transformuan fenë, fakt që solli edhe   divergjencat në mesin e feve”6   Për këtë, në Kur’an thuhet: “E pas    tyre erdhi brezi që trashëgoi Librin.    Këta merrnin mjete të pavlefshme të    kësaj bote (lakmues që nuk dallonin    të mirën a të keqen) e thonin: “Do të    na falë Zoti”… A nuk është marrë prej   tyre zotimi i Librit (Teuratit) se nuk do   të thonë ndaj All-llahut vetëm se të   vërtetën?! Ata e dinin mirë se ç’ka në   atë (Libër)…”7   Toleranca e plotë fetare: ku duhet    të theksojmë se: “Për herë të parë në   histori, Hz. Muhammedi (a.s) lajmëroi   se: “Nuk ka dhunë në fé” 8  dhe punoi   shumë për këtë parim. Ai e respektoi   divergjencën në mendim, nxiti   interpretimin e fesë, sikurse respektoi    5. Hoxha Kemaluddin, “El-Methelul-a’la fil-  Enbija”, botimi i parë, Bejrut, 1989, f. 172-173.  6. Po aty, f. 182.  7. Kur’ani, El-A’rafë: 169.  8. Kur’ani, El-Bekare: 256.   lirinë fetare…  Hz. Muhammedi (a.s) lajmëroi se   secili njeri është përgjegjës para Zotit   Një, për besimin e tij fetar dhe se   askush nuk ka të drejtë ta ngucë tjetrin,   a ta dhunojë atë për shkak të besimit   të tij të brendshëm. Ai e bëri haram   dhunën për shkak të fesë! ... Ai mbrojti   shpirtrat dhe pasuritë e pasuesve të   feve të tjera, ata dhe muslimanët ishin   njësoj para tij. I lejoi ata të pasonin   fenë e tyre, ruajtjen e simboleve të tyre   fetare, sikurse u dha të krishterëve disa   prioritete, në marrëdhënien e tij me   ta…”9   Dhe shembulli më i denjë për t’u    dëshmuar në këtë pikë, është dhurata    e mrekullueshme që Patriarku Ortodoks    i Kudsit Sherifë, Theofili i III-të i bëri    kryeministrit të Shqipërisë, para pak    ditësh; fermanin e mbrojtjes së të    drejtave dhe lirive të krishterëve të    Kudsit, që Hz. Omeri (r.a), i dorëzoi   patriarkut të Kudsit, në momentin kur   mori në dorëzim prej tij çelësat e qytetit   të shenjtë, para 14 shekujsh.  Ishte një dhuratë, që në madhështinë   e përmbajtjes së saj dha një mesazh të   pashmangshëm, për cilindo shqiptar   e, sidomos për ata që e prezantojnë   vendin tonë në arenat ndërkombëtare:   “Ju shqiptarët, duhet të ndjeheni krenar   për vlerat islame që posedoni, prandaj   mos e mohoni bekimin, me të cilin ju   ka rrethuar Zoti dhe mos e fshihni   identitetin shpirtëror të shumicës së   popullit tuaj; mos kini turp nga Drita,   Paqja, Toleranca, Pastërtia, Dija e   Udhëzimi i Islamit tuaj!”   TË DASHURIT E MI,  Në përfundim të kësaj hytbeje, dua   të kthehem tek zanafilla e dërgesës   së Hz. Muhammedit (a.s); te mëshira   dhe të përmend, ndër shumë e shumë   shfaqje të mëshirës së tij (a.s), atë ndaj   femrës dhe fëmijëve.  Hz. Omeri (r.a) tregon se në prezencë   të Hz. Muhammedit (a.s), u shfaq një   grua me fëmijën e saj, që e shtrëngonte   fort në gjoksin e saj. I dërguari tha:   “A mendoni se kjo grua do ta hidhte   fëmijën e saj në zjarr?” Sahabët thanë:   Jo, pasha All-llahun, edhe pse ajo e   ka mundësinë ta bëjë! Ai (a.s) vijoi:   “All-llahu është më i mëshirshëm me   krijesat e Tij, sesa kjo nënë me fëmijën   e saj!”10    9. Hoxha Kemaluddin, vep. e cit., f. 186-187.  10. Transmetuar nga Bukhariu dhe Muslimi,   nga Hz. Omeri (r.a).   Nga këtu them se, nuk ka poshtërsi   më të madhe, sesa vrasja e fëmijëve,   dhunimi a abuzimi me ta, fakte që   dëshmohen turpshëm në historinë e   njeriut mbi tokë, sidomos në dekadat   e fundit! Vrasja dhe lënia e tyre jetimë,   në luftrat e përgjakshme në Lindje,   dhunimi e abuzimi imoral me ta, në   Perëndim! Zoti do i gjykojë kriminelët,   imoralë! Ndërsa ne deklarojmë   distancimin dhe dënimin e veprës së   tyre, sidomos, kur ajo, neveritshëm   shqërohet edhe me mashtrimin në emër   të fesë!  “Kujdesuni për gratë tuaja… Ju keni   të drejta në gratë tuaja dhe ato kanë të   drejtat e tyre në ju!”11, ishte porosia e   tij, ndërkohë në Fjalimin e Lamtumirës,   para dhjetra mijëra besimtarëve,   deklaroi: “Kijeni frikë All-llahun në   gratë tuaja, sepse ju i keni marrë ato   me mbrojtjen e All-llahut…”12   Hz. Muhammedi (a.s) ngrihej në   këmbë për të bijën Fatimen (r.a), kur   ajo hynte. E puthte në ballë, e merrte   për dore dhe e ulte pranë vetes…13   Për herë të parë në historinë e    adhurimeve, Hz. Muhammedi (a.s) u   fal duke mbajtur në krah mbesën e tij   të vogël, “Umame, të bijën e Zejnebit” 14    njëkohë që “bartja e vajzës ishte një   vepër jo e zakonshme në atë kohë”15   Ai falej, teksa Hasani dhe Husejni,    dy nipat e tij të vegjël, i hipnin në    shpinë. Njerëzit ia largonin, ndërsa    Resulull-llahu (a.s) u thoshte: “Lërini   ata të dy, ju bëfsha kurban me nanë e   babë, kush më do mua, le t’i dojë edhe   ata të dy!”16   Dhe, shembujt e fjalët nuk kanë    të sosur, sidomos kur bëhet fjalë    për shembullin dhe mëshirën e Hz.    Muhammedit (a.s), të dërguarit   “mëshirë për mbarë botrat”17   (Hytbe e mbajtur   në xhaminë e Parrucës)  Shkodër, më 25 dhjetor 2015   11 . Hadith i gjatë, transmetuar nga Tirmidhiu,   Nesaiu, Ibni Maxheh etj, nga Amr ibnul-Ahvas   (r.a).  12. Transmetuar nga Muslimi, nga Xhabiri (r.a).  13. Prof. dr. Halil ibn Ibn Ibrahim Molla Khatir   El-Uzzali, “Er-Rahmetul-muhdatu”, botimi i parë,   Xhidde, 2007, f. 243.   14. Transmetuar nga Bukhariu dhe Muslimi,   nga Ebu Katade (r.a).  15. Prof. dr. Halil ibn Ibn Ibrahim Molla Khatir   El-Uzzali, vep. e cit., f. 293.  16. Tranmetuar nga Ibn Ebi Shejbe, Nesaiu,   Tabaraniu, Ibn Hibbani etj.  17. Kur’ani, El-Enbija: 107.     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 4   Shejkh Vehbi S. Gavoçi   HZ. ALIU (R.A) DHE HZ. HASANI (R.A)   KUR ISHTE   I SËMURË PËR VDEKJE    I THANË QË TË EMËROJË   DJALIN E VET,    HZ. HASANIN   SI KALIF MBAS TIJ,    AI U PËRGJIGJ:    “JO, UNË DO TË SHKOJ,    SI SHKOI PROFETI (A.S),    PA CAKTUAR   KËND MBAS TIJ”.   Kur hz. Aliu i shpartalloi  khavarixhët, ata mbetën  pak dhe nuk e harruan   armiqësinë me të.  Një i mjerë, i quajtur   Abdurrahman, djalë i Mulxhimit,   bleu një shpatë të re, e mprehu mirë   dhe erdhi në Kufe, ku banonte kalifi.   Hz. Aliu falej me të dhe ia kryente   kërkesat e nevojat që kishte, por ai   qe mosmirënjohës dhe bëri atë krim   të rëndë.  Natën e vrasjes hz. Aliu pa një   ëndërr, të cilën ia kallëzoi djalit të   vet, hz. Hasanit (r.a). Hz. Aliu tha:   “Pashë në ëndërr Profetin (a.s),   të cilit iu ankova çfarë po heq me   popullin tim. Profeti (a.s) më tha   që të bëja një lutje kundra tyre.   Thashë: Hej Zot i madh, më ndihmo   me ndonjë gjë më të mirë se atë   popull, e bjeri popullit tim atë që   është më i keq se unë për të!”  Kur po rreshtonte rreshtat për   faljen e sabahut, ditën e xhuma, më   17 Ramazan, Abdurrahmani i ra me   shpatë në kokë. Iu derdh gjaku në   fytyrë e në trupin e tij të pastër.  Krimineli iku. Hz. Aliu pyeti: Kush   më goditi?  Kur i treguan se kush e kishte   qëlluar, tha: I kam bërë mirë, mos   e torturoni dhe prisni, nëse unë   shpëtoj, do të shohim çka do të bëj   me të, e fali apo e ndëshkoj...  Kur ishte i sëmurë për vdekje i   thanë që të emërojë djalin e vet,   hz. Hasanin si kalif mbas tij, ai u   përgjigj: “Jo, unë do të shkoj, si   shkoi Profeti (a.s), pa caktuar kënd    mbas tij”.  Megjithatë nuk e humbi të falurit,   u largua nga vendi i prijësit të   imamit, nxori në vend të vet djalin   e Hubejres, i cili drejtoi xhematin.   Edhe hz. Aliu u fal mbas tij.  Hz. Aliu vdiq mbas pak. Shokët   menjëherë emëruan hz.Hasanin   kalif, i cili i fali xhenazen babës së   vet dhe e varrosen afër xhamisë   që u falte në të, në Kufe. Mandej e   ndëshkuan kriminelin.  Hz. Aliu ndërroi jetë, më 17   Ramazan të viti 40 hixhri, në   moshën 63-vjeçare, Allahu qoftë i   kënaqur prej tij. Amin!   DISA VIRTYTE TË TIJ TË LARTA  Ka qenë burrë me famë, nuk   është larguar nga lufta, derisa ka   përfunduar ajo.  Ka qenë më i afti. Vetë Profeti   (a.s) ka thënë: “Gjykatësi më i madh   është Aliu”.  Ka qenë i ditur më shumë se të   tjerët, i thonte popullit: Më pyetni   për çka të doni, nëse më pyetni do   të merrni përgjigjen.  Ka qenë larg kërkesave të kësaj   bote, nuk merrej me të, interesohej   për jetën e ardhme.  Në një Bajram të Madh, një nga   shokët e tij e pa kalifin kur ishte   duke ngrënë. Po hante bukë të thatë   me gjellë të lirë dhe i tha: Hej i pari   i myslimanëve, njerëzit janë në   Bajram, ti han këtë gjellë?  Hz. Aliu u përgjigj: “Sot është   Bajrami i atij që i është pranuar   agjërimi e iu fal mëkati, ne sot kemi   Bajram, nesër kemi Bajram dhe çdo   ditë që nuk bëjmë mëkate në të   është Bajram”.  Ka qenë fisnik. Is’haku thotë:   Kam pyetur më tepër se 40   vetë se kush është më fisniku   në sahabe dhe kam marrë këtë   përgjigje: Zubejri e Aliu (r.a).   HZ. HASANI KALIFI I 5-TË  Hasani, djali i parë i hz. Aliut,   lindi në muajin Shaban, në vitin e   3-të të emigrimit.  Nëna e tij qe Fatimja, vajza më e   dashur e Profetit (a.s).  Sa qe i vogël, ishte nën dashurinë   e kujdesin e Profetit (a.s), saqë   ndonjëherë i hipte në shpinë Profetit   (a.s) duke qenë në të falur.  Një herë, kur po predikonte   Profeti (a.s) para sahabeve, e mori   ai Zotëri me duar Hasanin nga toka,    e vuri pranë vetes e tha: “Ky djali   im është zotëri, ndoshta Zoti (xh.sh)   pajton me anë të tij dy palët e mëdha   besimtare”.  Nuk po ndalem për të shkruar   rininë e tij, prandaj po kalojmë   më larg, kur ishte hz. Hasani 37   vjeç. Në vitin e 40-të të tij u vra hz.   Aliu, konflikti ishte në këmbë me   Muavijen, por tani për interes të fesë   duhet të pushonte.  Ky nip i Profetit (a.s) mendoi larg   interesave e fjalëve të njerëzve, miq     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 5   e armiq, ndjeu dhimbje për gjendjen  e njerëzve në ato ditë, për luftën e  Muavijes me shokë, prandaj i bëri  thirrje Muavijes që të ndalonin  luftën e të ishte Muavija i pari i   myslimanëve.  U gëzua Muavija me shokë dhe   i dërgoi hz. Hasanit një letër të   shkruar, në të cilën paraqiste kushtet   që kërkonte e ndër të tjera, që mbas   tij të ishte kalif ai. Hz. Hasani refuzoi   dhe kërkoi që, kur të vdesë Muavija,   populli të zgjedhë një besimtar   të aftë e që i pëlqen. Gjithashtu   kërkoi që të mos ndëshkojë kënd   prej luftëtarëve dhe qeveria të bëjë   pagesën nga buxheti i shtetit për   gjaqet që janë derdhur kot.  Disa njerëz që qenë me hz.   Hasanin u hidhëruan, i folën keq për   punën e tij, por ky nuk ua vuri veshin,   u bashkuan të gjithë myslimanët me   një sundues, prandaj u quajt ai vit,   viti i bashkimit. Kjo e mirë ndodhi   në gjysmën e muajit Xhumadel, në   vitin e 41-të të emigrimit. Kështu u   vërtetua fjala profetike.  Hz. Hasani u kthye në Medine, ku   qëndroi disa vjet të kaluara me lutje    e punë të mira, derisa i erdhi fundi   me anë të njërës nga gratë e tij nga   zilia, e cila i shtini helmin në gjellë   tre ditë rresht. Në ditën e tretë e   vizitoi vëllai, hz. Hysejni e i kallëzoi   se është helmuar. E pyeti: Nga kush?   Mori këtë përgjigje: “Nuk ta them, që   mos ta ndëshkosh, se ndoshta nuk   është fajtor”. Vdiq, Zoti qoftë razi   me të, në vitin 50 të hixhretit, dhjetë   vjet mbas babës së vet e u varros   në Bakie, në varrezat e Medines së   shkëlqyer, në moshën 47-vjeçare.   Profeti (a.s) për të ka thënë: “Hej   Zot, unë e dua këtë, edhe Ti duaje   dhe duaj edhe atë që e do këtë”.1   Për Hasanin e Hysejnin Profeti   (a.s) ka thënë: “Këta janë lulet e të   rinjve në xhenet”.  Fjalë të z.Hasanit: “Shërimi i   njerëzve duhet të bëhet nga tri   vese: Madhështia, lakmia e mëria.   Madhështia rrënon fenë, për atë   ves u mallkua shejtani. Lakmia   është armiku i vetes, me atë doli   Ademi nga xheneti. Mëria është   udhëheqëse ndaj të keqes, me të   mbyti Kabili vëllain e vet, Habilin”.   1. Muslimi    “Të gjithë do të duhej të ishim   sikur muslimanët…”  “Unë jam një i krishterë. Dua   të them se muslimanët janë të   keqkuptuar, madje janë keqkuptuar   qëllimisht. Të gjithë do të duhej të    ishim sikur muslimanët. Ata kanë   ndjenja, sidomos janë shumë të   ndjeshëm ndaj fëmijëve të tyre. Nuk   ka bashkësi sikur që është bashkësia   e muslimanëve zezakë, të cilët japin   mundin e tyre për t’i edukuar fëmijët   me gjëra reale. I mësojmë që të mos   pinë duhanin, alkoolin, t’i mbrojnë   gratë, i urdhërojnë që t’i respektojnë   të tjerët.”  “E çfarë janë duke bërë të tjerët?   Ankohen prej muslimanëve, dhe i   kritikojnë ata. Bota do të ishte shumë   më e mirë sikur t’i respektonim më   shumë muslimanët. Nuk ka nevojë   të bëhemi muslimanë, por mund t’i   pranojmë gjërat që funksionojnë me   siguri.”  (radiojehona.al)   AKTORI I NJOHUR AMERIKAN, BILL COSBY:      “TË GJITHË DO TË DUHEJ TË ISHIM SIKUR MUSLIMANËT…”     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 6   UNË JAM “FONDACIONI SHEJKH AHMED KEFTARO”!  E  mërkurë, 2 dhjetor 2015. Sot   paskan gjuajtur shkollën time   në Damask… Më e madhja   Qendër Islame në Lindjen e Mesme (e   njohur ndryshe si: Fondacioni “Shejkh   Ahmed Keftaro”). I shtrenjti Damask, që   më mungon kaq shumë, që nga ajo ditë e   funddhjetorit të vitit 2010, kur e vizitoja   për herë të fundit, në një vizitë zyrtare.   (Disa muaj më pas, nisën lëvizjet e para   të “pranverës arabe”, të kobshmes   “pranverë”, që si një murtajë e fletëve   të historisë së lashtë, dogji e shkrumboi   një nga një të gjitha ato vende, ku ra si   flamë.., edhe Sirinë e shtrenjtë, djepin e   lashtë të civilizimeve dhe qytetërimeve   të njerëzimit…)  Jam i lënduar pa masë! Është prekur   imuniteti i një djepi dijeje, adhurimi,   qytetërimi e kulture të pashoq, janë   lënduar studentë të pafajshëm, në   bankat e auditoreve… Është prishur   qetësia e hijshme e një kalaje të   pashembullt diturie e prezantimi me   vlerat e vërteta të Islamit!   Sado i vogël a i madh të jetë dëmi në   lëndimet e studentëve (dy të vdekura,   një pjesë e tyre në gjendje të rëndë nga   plagët e pabesa, sipas raportimeve të   para zyrtare) a mureve të kalasë tonë   të madhe, dhembja e prekjes së këtij   imuniteti dhemb më shumë e prek në   nerv!   Shkollat dhe universitetet nuk preken   asgjëkundi në botën e qytetëruar!   Vetëm në botën e katilëve barbarë   ndodh një gjë e tillë! E, ata, katilët e   Shkollave e universiteteve, vetëm fé e   lidhje me qytetërimet ndërtuese nuk   mund të kenë! Djepet e qytetërimit   dhe përparimit të një kombi nuk   preken, as digjen, as shkrumbohen, as   bombardohen, as dhunohen! Është krim,   shumë krim i madh është!  Në fakt, ky lajm më ka prekur pa   masë. Më kanë gjuajtur edhe mua! Më   kanë goditur pas shpine, pabesisht!   Më kanë lënduar, por nuk më kanë   thyer, nuk kanë thyer as misionin e   shkollës sime, ne nuk thehemi me   bomba e terror, as nga çmenduria dhe   histerizmi kriminel! Shpirtin e Thirrjes   tonë nuk e mposht dhuna, as terrori,   as ekstremizmi e injoranca! Nuk e   mposht dekadenca morale, as shthurja   intelektuale, as afetarizmi ekstrem, as   primitivizmi materialist e pashpirtësia    e laikëve a laicizmit radikal, as aleancat   e të keqes, as bekuesit e tyre!   Kanë gjuajtur shpirtin e mësimeve   dhe misionit mbarëbotëror që kjo   shkollë bart në themelet e saj! Dhe, bota   duhet të reflektojë në këtë fakt! Këto   gjuajtje janë më të rënda se atentati   i redaksisë së një reviste satirike në   zemër të Evropës, disa muaj më parë!   Ky sulm sfidon jo vetëm lirinë e   fjalës, por edhe shenjtërinë e mesazhit   të paqes dhe atë të mbjelljes së farës   së vëllazërisë së sinqertë të humanizmit   në mesin e individëve të kësaj race   njerëzore, të cilës i përkasim!   Sot, është sulmuar një nga djepet më   të spikatura të mësimit dhe edukimit   botëror me esencën e Islamit, Kur’anit   dhe Traditave të mrekullueshme të Hz.   Muhammedit (a.s), profetit që tha:   “Ne profetët jemi vëllezër nga nana të   ndryshme”!   Është sulmuar ai djep, në të cilin,   prej mbi pesëdhjetë vite, muslimanë   e të krishterë nga mbarë bota, ulen e   kuvendojnë, respektohen e nderohen,   si pasues të një besimi të lashtë, në një   origjinë të shenjtë! Është sulmuar një   djep, ku janë përkundur me dhjetëra e   qindra thirrës të suksesshëm të Islamit   në mbarë botën, të cilët punojnë pa   ndërprerje e me vullnet të madh për   përhapjen e vlerave universale të kësaj   feje gjithëpërfshirëse dhe respektuese të    kujtdo; bindjes, mendimit dhe rrugëtimit   të tij besimor e intelektual në jetë!   Sot është goditur mesazhi i paqes,   i harmonisë së njeriut me vëllanë e tij   njeri, i dijes së kulluar, që prodhon   vlera e nxitje për ta shikuar jetën me   optimizëm e shpresë, me dëshirë për   të ndërtuar ura komunikimi dhe vlera   dijeje dhe urtësie, që njeriun e marrin   për dore drejt lartësimit në këtë botë,   para të përjetshmes!  Sot është lënduar Kasijuni 1  i eulijave   dhe i ulemave, kërkuesve të dijes dhe   vullnetmirëve, që s’i pengon forcë   errësire në botë për të vazhduar me   sinqeritet atë rrugë të dritshme të dijes   dhe mbjelljes së farës së udhëzimit në   mbarë botën!  Sot është lënduar në varrin e tij,   Kryemyftiu i Madh i Sirisë, Shejkh   Ahmed Keftaro (1915-2004) dhe   mesazhet e tij, që për dekada të tëra   u përpoq të mbillte kudo në botë! Sot   është prekur jo vetëm një Shkollë në   zemër të Damaskut, por edhe krejt   thirrjet qiellore dhe vlerat më të larta   të mësimeve hyjnore, që burojnë nga ky   Djep Drite dhe udhëzimi që ai jep për   jetën dhe të ardhmen e njeriut!   Është drita e mësimeve të profetit   të Zotit, Muhammedit (a.s), besa e    1. Quhet mali, mbi të cilin shtrihet një pjesë e   Damaskut, prej ku kanë dalë dijetarë e edukatorë   të famshëm në historinë 15 shekullore të Islamit.     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 7   shekujve, Islami i paqes, i dijes, i  harmonisë dhe i veprave të sinqerta,  që garantojnë kudo Paqe e Urtësi,  Harmoni në mesin e njerëzve dhe Liri  në përzgjedhjen e secilit, pa paragjykim   e nënçmim!  Sot, teksa shihja pamjet e dëmeve   materiale të shkaktuara nga sulmi i   pabesë ndaj godinës së Shkollës sime   në Damask, më erdhën ndër mend vitet   e gjata të shkollimit dhe të edukimit.   Takimet e shumta ndërkombëtare,   konferencat e dialogut ndërfetar,   atij ndërislam, vizitorët e mëdhenj   të xhamisë tonë dhe Kryemyftiut   Shejkh Ahmed Keftaro, si: Rozhe   Garodi (mendimtari i shquar francez),   Robert Crane (ish-Kryetar i Këshillit të   Sigurimit të ShBA në kohën e presidentit   Nickson), Robert Scholer (pastori   i famshëm i Kishës së Kristaltë në   Kaliforni), Papa Shnoda (Papa i Koptëve   të Egjiptit), mons. Michael Fritzgerald   (ish-kryetar i Këshillit Papnor për   Dialogun Ndërfetar në papatin e Gjon   Palit II), Papa Gjon Pali II (Papa i   Katolikëve, Vatikan), William Backer   (President i Organizatës “Muslimanë   dhe të Krishterë pa Kufi”), Dr. George   Kerry (Arqipeshkvi i Kanterberisë),   japonezët e Omotos, Baron Michael Levy   (këshilltar i kryeministrit britanik Tony   Blair), Nexhmedin Erbakan (mendimtari   dhe politologu i madh turk), Muhamed   Aliu i famshëm, Elixha Muhamed   (ShBA), Luis Farakan (Udhësheqës i   “Popullit Musliman” në ShBA), e shumë   e shumë personalitete ndërkombëtare   të mendimit të lirë, besimit me   dimensioneve të tij, intelektualë elitarë   dhe prijës të shquar të njerëzimit!   M’u kujtuan ata dhe një takim i   Edukatorit tonë të madh, Kryemyftiut   Shejkh Ahmed Keftaro me një gazetare   hollandeze, detajet e të cilit ai i tregon   në një libër autobiografik, ku thekson:   “Europa sot, nuk është më ajo e   djeshmja. Tashmë ka nisur të shkundë   pluhurin e fanatizmit dhe të hapë sytë.   Evropianët panë se Islami është fé e   mendjes dhe e logjikës, e çdo gjëje të   dobishme për njeriun, e çdo parimi të   saktë, që mendja e shëndoshë pranon,   e çdo morali dhe mirësjelljeje. Këto   janë sihariqe, për të cilat pat shkruar   edhe filozofi anglez Bernard Show,   që thoshte, se: “Nuk do të kalojë një   shekull, pa u përhapur Islami në çdo   cep të Evropës, së bashku me gjuhën   e dadit (arabishten)” Mëngjesin e   xhumasë së shkuar më vizitoi një   zonjë gazetare hollandeze, rreth të    gjashtëdhjetave... Para dy vitesh kishte   përqafuar Islamin, pas studimesh të   lodhshme dhe të hollësishme. Pastaj   kishte përkthyer kuptimet e Kur’anit   në gjuhën hollandeze. Kishte përkthyer   edhe katër mijë hadithe profetike dhe   kishte nisur të ftonte popullin e saj në   Islam. Me dhjetra hollandezë përqafuan   Islamin në duart e saj. Nuk u befasova,   kur ajo më shprehu neverinë e saj karshi   muslimanëve, sidomos pasi kishte   vizituar shumë prej vendeve islame.   Nuk u befasova nga neveria e saj për   injorancën e shumë prej muslimanëve   ndaj vetë fesë së tyre dhe largimin e tyre   nga praktikimi i fesë dhe zëvendësimi   i argumenteve të qarta me legjenda e   iluzione. Më përmendi hadithin: “Nuk   do të bëhet kiameti, derisa të lindë dielli   nga perëndimi i tij” dhe më tha: “Unë   nuk e kuptoj ndryshe këtë hadith, vetëm   se Evropa do ta përqafojë Islamin, me   studim e kuptim, praktikim dhe dije,   pastaj dielli i Islamit do të lindë nga   perëndimi evropian drejt lindjes arabe   dhe islame. Ia ktheva: Nëse në të   shkuarën Islami kishte një diell, që lindi   nga Lindja arabe, në kohën tonë, ai do të   ketë dytë tillë; një diell nga perëndimi   evropian dhe një diell nga lindja arabe   dhe islame”.  Pastaj m’u kujtuan shkrimet e   dijetarëve dhe intelektualëve të shquar   të kohëve të afërta, si: Noam Chomsky,   Zingrid Honke, Dr. Crisi Morison, Rozhe   Garodi, Dr. Robert Crane, Michael Hart,   Gustav le Bon, e shumë perëndimorë,   që e lexuan dhe e studiuan Islamin me   objektivizëm, derisa u bënë muslimanë.   All-llahu ekber! Ai është më i madh   se tanësia! Edhe se terrori, dhuna,   ekstremizmi, mizoria, tirania, barbaria   e injoranca e kujtdo që ka lidhur besën   me shejtanin e mallkuar, në lindje a në   perëndim!  All-llahu ekber! Mesazhi i shenjtë   i afrimit të njeriut me vëllanë e tij   njeri, nxitja kur’anore për takimin e   kulturave, popujve dhe besimeve të   tyre në tryezat e dialogut, por jo vetëm,   nxitja për të jetuar në paqe në një botë   të rënduar nga tymnaja e luftrave dhe   mashtrimeve, natyrshëm, që qëndrojnë   mbi krejt përpjekjet e atyre që dje na   goditën pabesisht duke na dhënë një   sinjal, para të cilit, jo vetëm që nuk   thyhemi, por ngrihemi edhe më të   bindur në rrugën dhe thirrjen tonë!   Imam Muhamed B. Sytari  Myfti i Zonës Shkodër  2 dhjetor 2015   "UNË BESOJ   SE SPROVAT   E MËDHA, TË CILAT   I KANË GODITUR   MYSLIMANËT NË   KOHËN TONË,   KANË QENË EDUKIM,   PASTRIM, NDRIÇIM   DHE MËSIM   PREJ ALLAHUT   PËR NJË FAZË QË   DO TË VIJË MË PAS,   NË TË CILËN DO TË   SHFAQEN PRIJËSIT   E VËRTETË, TË CILËT   JANË RRITUR ME   SPROVA DHE I KA   PJEKUR EDUKIMI   HYJNOR. ALLAHU   PO NA PËRGATIT   PËR DIÇKA".   Dr. Mustafa Mahmud,  nga libri:  "Kolosë të dynjasë dhe kolosë të ahiretit"     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 8   VLERË E PASHUAR…   Arben Halluni, teolog  Krenaria shpirtërore, si vlerë  e pashuar e ka burimin te  Krijuesi i gjithësisë, Allahu  (xh.sh) i takon vetëm  Madhërisë së Tij  t’i paraprijë. Prej kësaj krenarie hyjnore  bën pjesë edhe profeti Muhamed (a.s)  dhe besimtarët e devotshëm. “…E tërë  krenaria i takon Allahut, të dërguarit   të Tij dhe besimtarëve, por hipokritët   këtë nuk e dinë”. (El-Munafikunë:8)   Me besim të paluhatshëm, adhurim   të sinqertë e me nënshtrim të drejtë,   larg politeizmit, besimtarët kanë   mundur të krenohen para të gjitha   krijesave. Sa herë që besimtari ka   thelluar nënshtrimin ndaj Allahut dhe   madhërisë së Tij absolute  i është   shtuar besimi te vetja dhe është njohur   me mundësinë e kufizuar të  tij.  Lidhja e besimtarit me Krijuesin   e universit është dëshmi e qartë se   i  krijuari nuk mund  t’i nënshtrohet   krijesave të ndryshme, sado të mëdha   të jenë ose çfarë do pozite të kenë,   sepse çdo krijesë që ne e shohim apo   nuk e shohim e adhuron Allahun (xh.  sh) me mënyrën e caktuar. “…E nuk   ka asnjë send që nuk e madhëron   (nuk i bën tesbihë), duke i shprehur   falënderim Atij, por ju nuk e kuptoni   atë madhërim të tyre (pse nuk është në   gjuhën tuaj)”. - (El-Israë:44)  Teuhidi (monoteizmi) do të thotë     njësueshmëri në besim e adhurim; do   të thotë  lirim i shpirtit të njeriut nga   bestynitë, kulti i individit, arroganca   dhe superioriteti; do të thotë pajisje   me etikën e rezistencës, të durimit, të   sakrificës dhe të shpirtit të devotshëm.   Të gjitha këto veti morale janë vlera   madhështore që burojnë nga një   pozicion, e ky  është pozicioni i teuhidit   absolut të Krijuesit të gjithësisë.   Besimtari kur njeh Zotin e tij   refuzon që t’i nënshtrohet  tjetër    kujt. Për te nuk ka zot tjetër e as të   adhuruar tjetër dhe si rrjedhojë nga   kjo burojnë  sjelljet morale të këtij   besimtari. E para nga sjelljet morale   është krenaria shpirtërore, e cila   është e domosdoshme të jetë në çdo   shtresë njerëzore, qoftë i pasur apo i   varfër, qoftë i fortë apo i dobët, qoftë   sundues apo i sunduar. Një sjellje e   tillë morale ka qenë natyra e mirëfilltë   që ka shoqëruar vazhdimisht sahanët   (shokët) e profetit Muhamed (a.s), i cili   ua mësoi moralin e lartë dhe u mori   besën që të jenë gjithmonë të kapur   pas krenarisë së tyre shpirtërore, të   mos i nënshtrohen krijesës, sido që   të jenë situatat, të vështira apo të   lehta. E rëndësishme ishte të ruaje   parimin etikor islam. Përcjellur nga   Ebi Abdurr-Rrahman Auf Bin Malik (r.a)   i cili ka thënë: “Ishim tek i dërguari   i Allahut afërsisht nëntë vetë. Ai na   tha: “A nuk i jepni besën të dërguarit   të Allahut…?”-…Shtrimë dorën dhe i   thamë: “Të dhamë besën, o i dërguar i   Allahut, por mbi çfarë do të qëndrojmë   besnik?” – Ai tha: “Të adhuroni Allahun   të dhe mos i bëni atij shirk (politeizëm-  besimi në shumë zotëra), të falni pesë   namazet e detyruara, t’i nënshtroheni   vetëm Krijuesit të gjithësisë dhe mos   u lypni njerëzve…” - (Transmeton   Muslim).  Profeti Muhamed (a.s) në këtë   hadith fisnik ka përcaktuar disa   elemente kryesore si: Besimi në një   Zot të vetëm, i cili e liron njeriun   nga shirku (besimi në shumë zotëra),   kryerja e namazeve të ditës që janë   dukuri të adhurimit ndaj Krijuesit   të merituar, nënshtrimi i sinqertë  i   cili nuk mund të kundërshtojë asesi   urdhrat e Allahut (xh.sh) dhe fryti i të   gjithë elementëve të lartëpërmendur   është që besimtarët të ruajnë veten e   tyre nga lypja tek njerëzit.  Besimtarët që janë të pajisur me   edukatën islame, me virtytet e paqes   dhe harmonisë me të gjitha krijesat   e Zotit (xh.sh) e që janë të kapur pas   urdhrave të tij dhe që krenohen me   krenarinë e Zotit të tyre janë po ata që   nuk ndiejnë varfërinë  edhe pse mund   të jenë të tillë, nuk ndiejnë dobësi   edhe sikur të jenë në të vërtetë të   dobët. Atyre pa dyshim u hijeshohet    dhe u zbukurohet   pamja e lodhur dhe   pranimi i kënaqësisë së caktuar nga   Zoti Fuqiplotë. Pikërisht për këta që   preokupim kryesor  kanë vetëm rrugën   e Allahut (xh.sh), Krijuesi i gjithësisë   na ka urdhëruar që t’u gjendemi   afër ekonomikisht dhe shpirtërisht   dhe t’u ndihmojmë në rast nevoje.   Allahu (xh.sh) në Kur’anin famëlartë    ka përshkruar këtë shtresë në mënyrën   më të përsosur: “(jepni) Për të varfrit   që janë të angazhuar në rrugën e   Allahut dhe nuk kanë mundësi të   gjallërojnë me tokë, duke qenë se   ata nuk lypin, prandaj ai që nuk e di   gjendjen e tyre mendon se ata janë   të pasur. Ata i njeh nga vetë pamja e   tyre (të rraskapitur), por nuk kërkojnë   e as nuk mërzitin njerëzit. Pra çkado   që të jepni nga pasuria, s’ka dyshim   se atë Allahu e di shumë mirë”. - (El-  Bekare-273).  Nga ana tjetër shumë njerëz   mendojnë se krenaria  nuk vjen   ndryshe vetëm pas ngopjes së barkut   dhe mbushjes së xhepit. Ka të pasur që   mundohen  të mbledhin  pasuri dhe ta   zotërojnë atë vetëm për veten e tyre,   pa i dhënë të drejtë që të shijojnë një   pjesë të saj shtresave nevojtare, me   qëllim që të jenë krenarë jo nga ana   shpirtërore por  nga ana materiale, si   kundër ka të varfër që me varfërinë e   tyre nënçmohen dhe nënshtrohen me   dëshirën e tyre.  Këso lloj sjelljesh që   nuk sjellin progres por regres janë    BESIMTARI KUR NJEH   ZOTIN E TIJ REFUZON    QË T’I NËNSHTROHET    TJETËR KUJT. PËR TE    NUK KA ZOT TJETËR E AS    TË ADHURUAR TJETËR    DHE SI RRJEDHOJË    NGA KJO BUROJNË    SJELLJET MORALE    TË KËTIJ BESIMTARI.     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 9   KRYETARI I LONDRËS:    SUNDIMI I SPANJËS NGA MYSLIMANËT KA NDRIÇUAR EVROPËN   të përhapura shumë në shoqëritë  e ndryshme bashkëkohore. Janë të  përhapur të pasur arrogantë dhe  mendjemëdhenj ashtu siç janë të  përhapur të varfër gënjeshtarë dhe   që mbështeten vetëm në servilizëm.   Kjo ndarje në të pasur arrogantë e   në të varfër hipokritë shpie në konflikt   shtresash dhe si rrjedhojë shkatërrimi i   njërës apo tjetrës ose të dyjave ndodh   shpesh dhe natyrshëm, për shkak të   luftës dhe mosmarrëveshjeve meskine   në shpirtrat e dobët. Këto mund të   quhen edhe grupe të liga prej të cilave   përfitojnë fraksionet materialiste.   Feja Islame distancohet vazhdimisht   nga këto grupe të devijuara të cilat e   bëjnë preferencën apo dallueshmërinë   në mes robërve mbi bazën e materies   së shuar e stolisjeve të përkohshme.   Ndërkaq Kur’ani i shenjtë dënon   koncepte dhe aplikime të tilla. “Jo,   është e vërtetë se ai i kalon kufijtë.   Për shkak se e ndien veten të pavarur.   Po kthimi është vetëm te Zot yt”. - (El-  Alak:6-8).   Jo vetëm kaq, por besimi islam   ka apeluar se baza e dallueshmërisë    midis krijesave njerëzore ngrihet mbi   etikën e lartë që është devotshmëria:   “…s’ka dyshim se tek Allahu më i   nderuar ndër ju është ai që ia ka frikën   (është i devotshëm Allahut…” - (El-  Huxharatë:13). Ndërsa i dërguari i Zotit   Fuqiplotë thotë: “Nuk është i pasur   ai që ka shumë pasuri, por i pasur   është ai që  ka shpirtin të  pasur”.   Ka shumë njerëz që e quajnë veten   të pasur kur zotërojnë shumë sende në   këtë botë, por realisht i pasur është ai   që ka shpirtin të pasur dhe është krenar   për këtë mirësi madhështore dhuruar   nga Krijuesi i gjithësisë. Mjerisht ka   njerëz që e grumbullojnë pasurinë,   e fshehin atë e nuk e përdorin,  se   frikësohen se mos e humbin. Pra janë   bërë skllevër të pasurisë në vend që   ajo të jetë skllave e tyre. Pasuria ka   vlerën kur përdoret vetëm për të mirën   e njerëzimit në shërbim të fesë e të   vendit. Ndonjëherë vëmë re se shumë   prej nesh të cilëve Allahu (xh.sh) u ka   dhënë pasuri të mëdha hezitojnë ose   shmangen të ndihmojnë në projekte   fetare e sociale, se frikësohen se mos u   pakësohet, ndërsa ata që kanë më pak    janë më bujare dhe japin pa kursim,   pse janë të pasur në shpirt dhe si   rrjedhojë kanë të drejtë të krenohen   me shpirtin e tyre të pasur.  Pa dyshim se profeti Muhamed   (a.s) në të gjitha etapat e kësaj jete   materiale ka qenë krenar në veten e   tij, nuk  ka shtrirë dorën para askujt   përveç Allahut (xh.sh), Furnizuesi i   pakufishëm. Pas tij erdhën sahabët të   cilët çdo gjë të nevojshme e kërkuan   me krenarinë shpirtërore, sepse e   dinin se çështjet ecin sipas kaderit.   Ata ruajtën çdo mësim e edukatë që   ua mësoi i dërguari i Zotit (xh.sh) dhe   e përcollën tek brezat e ardhshëm   të cilët janë përgjegjës që ta ruajnë   dhe ta aplikojnë këtë moral të lartë   deri në fund të kësaj jete lëndore.   Transmetohet nga Sehl Bin Sead se:   “Erdhi një herë Xhibrili tek Profeti (a.s)   dhe  i  tha: “O Muhamed, jeto sa të   duash se do vijë dita që do të ndërrosh   jetë,  dije se fisnikëria e besimtarit   është në faljen e namazit të natës dhe   krenaria e tij është kur nuk ka nevojë   për njerëzit”…    Kryetari i Londrës Boris  Johnson ka shkruar një  kolumne për të përjavshmen  britanike “Telegraph”, ku ka thënë se   “fanatikët antimysliman do të duhej   të kujtojnë borxhin që ia ka Evropa   kulturës së Spanjës myslimane.  Kryetari i Londrës tha se gjatë   vizitës që bëri në Spanjë, në Granada,   ku gjendet e famshmja Alhambra, u   mrekullua nga bukuria dhe arritjet e   mbretërisë mesjetare.   “Jo, nuk ka asgjë për t’i shtuar   Spanjës mesjetare, asaj nuk i duhet   asgjë më shumë urbane apo moderne   që të bëhet prototip i pluralizmit dhe   tolerancës. Por ajo që askush nuk   mund ta mohoj, edhe po të dojë, është   ndikimi i myslimanëve që sunduan   në këtë epokë. Ka qene pikërisht   lulëzimi intelektual i kalifatit të   Kordobës ai që ka mbrojtur tekstet e   vjetra greke, dhe ka vënë në lëvizje   Renesancën Evropiane. Arkitektura    islame e Granadas është thjeshtë   mbresëlënëse.”  Dhe duke cituar frikën mbi të   ashtuquajturin “ekstremizëm islamik   në Evropë”, Johnson shkroi:  “Në mes   të gjithë kësaj zymtësie dhe frike …    vlen të kujtohet dhe përmendet një   epokë në të cilën një kulturë specifike   islame ka dhënë një kontribut të madh   dhe të pavdekshëm për qytetërimit   evropian.”   (www.mesazhi.com)     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 10 nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 10   AKTIVITETE TË BEGATA    GJATË MUAJIT DHJETOR...     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 11 nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 11   AKTIVITETE TË BEGATA    GJATË MUAJIT DHJETOR...     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 12   ÇFARË NDODHË GJATË NAMAZIT?   Myslimanët në mbarë  botën, pesë herë në ditë, i  drejtohen Qabes në Mekë  për të kryer obligimet fetare. Namazi  është shtylla e dytë e Islamit, që do  të thotë është i detyrueshëm për çdo   mysliman në kohë të caktuara.   Lutja e myslimanëve, ndryshe nga fetë   e tjera, është e kombinuar me gjendjen   fizike , mendore e shpirtërore. Falja ose   namazi përfshin një sërë lëvizjesh, së   bashku me recitimin e ajeteve të Kuranit   të shenjtë dhe përmendjes së Zotit,   duke qenë në një gjendje mendore të   ndërgjegjshëm për praninë e Tij. Për   shkak të këtij kombinimi unik, i cili   kur kryhet saktë dhe me përqendrim,   falja lartëson shpirtin, largon ankthin   e depresionin, të mban larg veprave   të këqija, por njëkohësisht sjell dhe   përfitime shëndetësore.   Namazi është si një mburojë për   gjendjen psikologjike, pasi besimtari   ndodhet në kontakt me Krijuesin e tij   pesë herë në ditë. Namazi i parë është   në agim, para lindjes së diellit. Fillimi   i ditës me përmendjen e Zotit dhe   kërkimi i mbrojtjes së Tij ndaj djallit i   jep besimtarit qëndrimin dhe mendimin   e duhur që duhet të ketë gjatë ditës.   Namazi i drekës është si një lloj   pushimi në mes të  presionit të punës;   është gjithashtu një shans për aktivitet   fizik në mes të një dite monotone.   Më pas, gjatë pasdites, kur trupi dhe   mendja janë të stresuar nga presioni   i lëvizjeve gjatë ditës, besimtari   pasurohet me përfitimet shpirtërore e   fizike të namazit, duke u ndjerë kështu   më energjik.  Besimtari falet sërish pas perëndimit,   pasi dita e punës ka përfunduar. Është   koha për të shprehur mirënjohje ndaj   Zotit dhe për të kërkuar faljen ndaj   gjynaheve që mund të ketë kryer.   Namazi i fundit është në darkë, para    gjumit, një mënyrë madhështore për të   çliruar mendjen dhe për të përgatitur   trupin për gjumë të rehatshëm.   Kërkuesit Shabbir Ahmed Sejjid   dhe Anand Prakash, në studimin e   tyre, të publikuar në   Indian Journal   of Psychiatry thonë: “Pesë lutjet e   ditës e lidhin besimtarin me Zotin por   gjithashtu e pajisin atë me mënyra më   të mira për të përballuar çështjet e kësaj   bote. Një ndjesi paqeje dhe qetësie   shpirtërore e çlirojnë besimtarin nga   stresi, negativiteti dhe ankthi.”   Para namazit, myslimani vendos   qëllimin ose nijetin në zemrën e tij.   Ajo që është e mrekullueshme rreth   kësaj është se e përmirëson gjendjen   mendore, prezencën e momentit, duke u   bërë si një lloj trajnimi mendor. Namazi   na mëson si të jetojmë të tashmen, pa   u ankuar për të kaluarën, ose pa u   stresuar për të ardhmen; vetëm kështu   njeriu e gjen paqen dhe lumturinë.   Pas bërjes së nijetit, myslimani i ngre   duart lart deri tek veshët dhe thotë:   “Allahu Ekber” - Zoti është më i madhi.   Myslimani përpiqet t’i lërë pas të gjithë   shqetësimet e botës rreth tij gjatë   namazit, pasi ai e di se Zoti është më i   madh, se secili problem në botë.   Recitimi i Kuranit ka shpërblim jo   vetëm shpirtëror por dhe fizik. Qëndrimi   në këmbë i mundëson trupit mbajtjen   e gjithë peshës trupore. Në këtë formë   lehtësohet sistemi nervor, shpina   drejtohet, improvizohet qëndrimi,   dhe trupi fiton energji pozitive. Më   pas, besimtari përkulet dhe vendos   duart në gjunjë, shpina mbahet drejt   për pak sekonda teksa thuhet fjalë që   madhërojnë Zotin. Kjo posturë është   aktualisht një mënyrë e shkëlqyer për   të shtriqur trupin, shpinën, qafën,   kofshët, krahët, thembrat dhe muskujt   e qafës. Gjithashtu funksionon për të   mbajtur të mbledhur muskujt e barkut.   Momenti kulmor dhe gëzimi i besimtarit   të vërtetë është në sexhde, kur i përulet   Zotit të tij. Në një transmetim të tij,   Profeti Muhamed paqja e Zotit qoftë   mbi të thotë: “Njeriu më afër Allahut   është kur është në sexhde, andaj shtoni   lutjet e juaja (në të)”.   Studiuesit Sejjid dhe Prakash   theksojnë avantazhin psikologjik që   ka dikush gjatë përuljes, pasi përulja   është pozicioni më i preferuar i Zotit dhe    lutjet e tyre mund të pranohen, po ashtu   nënshtrimi që ka trupi në këtë pozicion   është i pakrahasueshëm. Përulja është   si një kurë, një shërim ndaj tendencës   së arrogancës dhe egoizmit, të ndihmon   të çlirosh stresin dhe ankthin dhe të   largon nga çështjet e kësaj bote. Për   sa i përket përfitimeve fizike, përulja   është pozicioni i vetëm ku koka është   më poshtë se zemra, gjë që shton   qarkullimin e gjakut në tru. Ky furnizim   i trurit ka një efekt pozitiv në memorie,   në përqendrim dhe aftësi tjera njohëse.   Ky pozicion forcon muskujt e stomakut,   mban pozicion të duhur të fetusit tek   gratë shtatzënë, redukton tensionin e   gjakut, forcon elasticitetin e kyçeve dhe   largon marrjen e mendve dhe lodhjen.   Përsëritja e këtyre veprimeve gjatë   namazit, të kryer gjatë ditës i shndërron   ato në ushtrime për trupin. Madje dhe   pozicioni i qëndrimit ulur gjatë namazit   është i mirë për trupin. Qëndrimi ulur   ndihmon në detoksifimin e veshkës,   stimulon veprimin perisaltik të zorrës   së trashë. Ky pozicion ndihmon tretjen   duke shtyrë poshtë mbetjet e stomakut.   Kuron variçet, lehtëson dhimbjet e   kyçeve, rrit fleksibilitetin dhe forcon   muskujt plevikë. Namazi nuk duhet kryer   me ngut, duhet kryer ngadalë, duhet   shijuar dhe shoqëruar me gjendje të   mirë shpirtërore e mendore. Pasi profeti   Ibrahim e kuptoi sesa rëndësi kishte   namazi për një jetë të shëndetshme, të   frytshme, të lumtur, ai ju lut Zotit: “O   Zoti im! Më bëj mua dhe pasardhësit e   mi nga ata që kryejmë faljen dhe prano,   o Zoti ynë, lutjen time!”   (marrë nga: Saudi Gazette)  Përktheu nga anglishtja:   Indira Krymi    Amal Al-Sibai   NAMAZI ËSHTË SI NJË    MBUROJË PËR GJENDJEN    PSIKOLOGJIKE,     PASI BESIMTARI    NDODHET NË KONTAKT    ME KRIJUESIN E TIJ     PESË HERË NË DITË.     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 13   OBLIKË, MBRËMJE FETARE MBI VLERËN BESIMIT   MYFTINIA SHKODËR URON 103 VJETORIN E PAVARËSISË   Mbrëmjen e së enjtes,  më 26 nëntor 2015,  Myftiu i Shkodrës,  Imam Muhamed B. Sytari mbajti  një ligjëratë mbi besimin dhe  qëndrueshmërinë në Islam, në   xhaminë e Oblikës.  Pas faljes së namazit të akshamit   me xhematin e ri në moshë, të kësaj   xhamie, Myftiu falënderoi fillimisht   imamin e xhamisë, z. Ridvan   Luzaku, për organizimin e rinisë dhe   aktivitetin e larmishëm me xhematin   e kësaj xhamie.  Në ligjëratën e tij, Myftiu foli   mbi vlerën e përkthimit të besimit   në vepra e sjellje konkrete në jetë.   Ai tha se Islami dhe besimi nuk   bazohen mbi forma dhe ekspozime,   por mbi bindje të argumentuara, që   pasohen nga reagime normale dhe   sjellje konkrete.  Myftiu iu referua ajeteve dhe   haditheve të ndryshme, që nxisin   muslimanin të jetë shembull në   çdo fushë të jetës, i karakterizuar    nga besimi, morali, mirësjellja dhe   dituria.   Kjo mbrëmje fetare u pasua nga   një këshillë e bukur nga teologu Ervil   Kuçi, i cili theksoi se rinia islame   është e ftuar sot të shfrytëzojë    kohën për të dëshmuar veten si   model shoqëror. Ai tha se shoqëria   e xhamisë është shumë e vlefshme,   por ajo duhet konsoliduar dhe   ruajtur, duke ruajtur njëkohësisht   krenarinë legjitime islame në jetën   e përditshme.   Ditën e shtunë, më 28 nëntor  2015, Myftiu i Shkodrës,   Imam Muhamed B. Sytari,   me këshilltarë, mori pjesë në   ceremoninë simbolike të ngritjes së   flamurit kombëtar, organizuar nga   Bashkia Shkodër, në oborrin e saj.  Në këtë ceremoni të përvitshme,   Myftiu ka dhënë mesazhin e tij   drejtuar krejt qytetarëve, ku ka   shprehur vlerësimin e tij për këtë   ditë të shtrenjtë për çdo shqiptar,   në të gjitha trojet etnike dhe kudo   qofshin, si dita e pavarësisë, dita   e flamurit dhe ndërgjegjësimit për   vlerat e harmonisë kombëtare.  Myftiu është lutur që kjo ditë   të shërbejë si moment angazhimi i   krejt shqiptarëve për të dhënë më   shumë në rrugën e bashkëpunimit   dhe harmonisë kombëtare, si dhe   ruajtjes dhe kultivimit të mëtejshëm   të paqes sociale.   Gjatë kësaj ceremonie, Myftiu   ka uruar edhe Kryetaren e Bashkisë   Shkodër, znj. Voltana Ademi,   Kryetaren e Këshillit të Qarkut   Shkodër, znj. Greta Bardeli, Prefektin   e Qarkut Shkodër, z. Paulin Radovani,    drejtuesit e lartë të komuniteteve të   tjera fetare të Shkodrës, deputetë e   drejtues të lartë të administratës etj.  Myftinia Shkodër uron krejt   shqiptarët, kudo ndodhen: Gëzuar   103 vjetorin e Pavarësisë!     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 14   MYFTINIA SHKODËR,    SOLIDARIZIM ME NJERËZ NË NEVOJË   Paraditën e sotme, më 1  dhjetor 2015, në sallën  e konferencave, pranë  Medresesë “Haxhi Sheh Shamia”,  Shkodër, Kryetari i Komunitetit  Mysliman të Shqipërisë, H. Skender  Bruçaj, zhvilloi një bashkëbisedim mbi  aktualitetin dhe zhvillimet e Thirrjes  Islame në vendin tonë, me imamët e  Myftinive Shkodër, Malësi e Madhe,   Pukë e Lezhë.  Gjatë këtij takimi, u diskutua mbi   aktivitetin e përbashkët dhe shërbimet   ndaj komunitetit, rëndësinë që i   duhet dhënë ruajtjes së harmonisë   dhe vëllazërisë islame, kultivimit   të mëtejshëm të paqes sociale dhe   ruajtjes së saj, problematikat që hasen   në punën dhe shërbimet e imamëve,   vështirësitë e këtyre 25 viteve etj.  Gjatë këtij takimi diskutuan edhe   z. Ali Zaimi, nën/kryetar i KMSh,   Imam Muhamed B. Sytari, Myfti i   Zonës Shkodër, H. Edmir Smajlaj,   Myfti i Malësisë së Madhe, z. Gëzim   Kopani, Myfti i Pukës dhe z. Agim   Terzi, Myfti i Lezhës, që u fokusuan   te rëndësia e shfrytëzimit të kohës   në dobi të shërbimeve të sinqerta   ndaj komunitetit, që përkthehet edhe   në shërbim ndaj vlerave më të mira    kombëtare.  Myftilerët e nderuar theksuan   se duhet punuar edhe më shumë në   rrugën e përmirësimit të shërbimeve   dhe prezantimit të vlerave islame në   vendin tonë.  Imamë të xhamive të ndryshme, si:   H. Vehbi Dani, teologu Idmir Plaku, H.    Kujtim Cufaj, z. Bujar Ymeri etj, dhanë   mendimet e tyre të vyra nëpërmjet   ndërhyrjeve të bëra, në kontekstet e   këtij takimi të dobishëm.  Në përfundim u shpërnda   edhe përmbledhja e referateve të   Konferencës së IV-t të imamëve të   Shkodrës, si dhe u krye falja e namazit   të mesditës me xhemat.   BASHKËBISEDIM VËLLAZËROR    ME IMAMËT E ZONËS SHKODËR   Pas kronikës së një dite më  parë në Tv Antena Nord në  lidhje me rastin e familjes  Kuçaj në fshatin Shtoj i Vjetër,  paraditën e së enjtes, më 3 dhjetor  2015, Myftinia Shkodër ka dhënë një  mesazh solidarizimi me rastin në fjalë. Vetë Myftiu i Shkodrës, Imam  Muhamed B. Sytari, me bashkëpunëtorë  të tij, ka zhvilluar një vizitë në këtë  familje në skamje, ku ka parë nga afër   gjendjen e mjerueshme të saj.  Myftiu ka dhënë një mesazh   mediatik, ku ka shprehur solidarizimin   e Myftinisë Shkodër me këtë familje, si   dhe ka ftuar institucionet shtetërore,   bizneset dhe shoqatat e ndryshme   bamirëse të japin ndihmën dhe   kontributin e tyre për t’i ardhur në   ndihmë kësaj familjeje me probleme   të shumta ekonomike e shëndetësore.  Imam Muhamed Sytari ka garantuar    se Myftinia Shkodër do të ndihmojë   konkretisht në përkrahjen e kësaj   familjeje të përvuajtur e me halle,   sikurse e ka falënderuar median për   bërjen evident të këtij rasti.   Myftinia Shkodër fton institucionet   vendore dhe bizneset e ndryshme të   kontribuojnë për familjet në nevojë,   sepse solidarizimi me njerëzit në   skamje sjell bekim e mbarësi nga Zoti!     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 15   “DERSI I MBRËMJES SË ENJTE” NË XHAMINË E FSHATIT KUÇ   “DERSI I MBRËMJES SË ENJTE” NË XHAMINË E FSHATIT ZUES   Të enjten, më 3 dhjetor 2015,   Myftinia Shkodër ka vijuar me   zhvillimin e projektit më të ri të   saj, titulluar: “Dersi i natës së enjte”, që   këtë mbrëmje është ndalur në xhaminë   e fshatit Kuç.  Pas faljes së namazit të akshamit nën   drejtimin e teologut Ervil Kuçi, Myftiu i   Shkodrës, Imam Muhamed B. Sytari ka   mbajtur një ders, ku është përqendruar   te vlera e ruajtjes dhe mbrojtjes me   krenari legjitime të identitetit islam   në jetë.  Myftiu ka folur mbi rëndësinë që   ka besimi në Një Zot dhe aftësia që   kanë muslimanët për të vërtetuar me   argumente logjike dhe të transmetuara,   atë që ata besojnë dhe janë të ftuar të   dëshmojnë në jetë. Ai tha se muslimani   është respektues ndaj kujtdo, nuk ka   komplekse nga asgjë në fenë e tij, di të   dallojë besimin nga afetarizmi, si dhe   e ka të qartë se në ditën e gjykimit, të    gjithë do të japin llogari për besimin   dhe veprën e tyre.  Myftiu ka bërë thirrje që njerëzit   të mos ndikohen sot nga fushatat   islamofobe, që përpiqen me mënyra   të ndryshme t’i frikësojnë njerëzit dhe   t’i distancojnë nga Islami, nëpërmjet    prezantimit të modeleve devijante nga   e vërteta islame.  Ky takim është pasuruar edhe me   bashkëbisedimin e besimtarëve dhe   pyetjet e ndryshme në dobi të kësaj   mbrëmjeje të dobishme besimi.   Të enjten, më 10 dhjetor 2015,  “Dersi i natës së enjte”, pas  namazit të akshamit, u zhvillua   në xhaminë e fshatit Zues, Ana e Malit.  Pas faljes së namazit të akshamit nën   drejtimin e Myftiut, Imam Muhamed B.   Sytari falënderoi imamin e xhamisë   Oblikë, z. Ridvan Luzaku, si dhe atë   të xhamisë Zues, z. Qazim Mehja, për   organizimin e kësaj mbrëmjeje fetare   dhe takimi të përzemërt.  Në dersin e tij të kësaj mbrëmjeje,   Myftiu foli mbi hadithin: “Kjo fe është   lehtësim...”, ku u ndal te nevoja e   madhe e kuptimit të fesë dhe ruajtjes   nga euforizmi dhe devijimi në fanatizëm   dhe ekstremizëm në marrëdhënie me   fenë islame.  Myftiu theksoi se nëpërmjet leximit   dhe kuptimit të fesë së tij, muslimani   mësohet të jetë i disiplinuar në jetë,   respektues i kufijve, shembull për t’u   pasuar në shoqëri.  “Ka shumë rëndësi që fenë ta   marrim në mënyrë graduale dhe t’i   lutemi All-llahut të na forcojë e të na   bëjë të qëndrueshëm në fenë tonë.   Islami nuk është fe e pamjeve të   jashtme, e angazhimit për të ndërtuar    të jashtmen, por ai përqendrohet te   ndërtimi i zemrës dhe mbushja e saj me   dashninë e All-llahut dhe të dërguarit   të Tij. Rinia e sotme shqiptare nuk ka   alternativa. Rininë tonë e kanë mbytur,   i kanë zgjedhur vetëm vdekjen si   alternativë. Vdekje morale, intelektuale,   ekonomike, kulturore. Rinia e jonë nuk   ka alternativa. Ajo që prezantohet sot    në mes të qytetit, në kolibet e alkoolit   dhe harameve, bri xhamisë, nuk është   alternativë!? Prandaj, ju ftoj ta vlerësoni   kohën tuaj, të mbroni dinjitetin tuaj   islam, të ruani kufijtë e identitetit!”, -   tha ndër të tjera Myftiu.  Projekti “Dersi i mbrëmjes së enjte”,   do të vazhdojë edhe në xhamitë e tjera   të Shkodrës, gjatë javëve në vazhdim.     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 16   AARBURG, MYFTIU REFERON MBI MODELIN E MUSLIMANIT NË JETË   “DERSI I MBRËMJES SË ENJTE” NË FALTOREN E FSHATIT KULLAJ   Me ftesë të Qendrës Kulturore  Shqiptare në Aarburg të  Zvicrës (Xhamia e Bardhë)   dhe imamit të saj, Mr. Nehat V. Ismaili,   njëkohësisht edhe Kryetar i Unionit të   Imamëve Shqiptarë të Zvicrës, Myftiu   i Shkodrës, Imam Muhamed B. Sytari,   mori pjesë në aktivitetet e zhvilluara   nga kjo qendër, në datat 12-13 dhjetor   2015.  Gjatë tribunës fetare me temë:   “Muslimani, model i harmonisë dhe   vlerave qytetëruese”, ku referuan   Imam Muhamed B. Sytari dhe Mr. Ragmi   Destani, Kryetar i Këshillit të Bashkësisë   Islame në Bujanoc, u trajtuan qasje të   ndryshme mbi rolin e muslimanëve   shqiptarë në perëndim, integrimin   e tyre, prezantimin me dinjitet të   vlerave islame, nxitjen e mëtejshme   të harmonisë dhe bashkëjetesës   ndërfetare, si dhe ruajtjen e identitetit   islam dhe atij kombëtar, nëpërmjet   aktiviteteve të larmishme në komunitet.   Ndërkohë, në aktivitetin e   ditës së dytë, Myftiu i Shkodrës,   mbajti një seminar mbi zhvillimin   e jurisprudencës islame, shkollat   tradicionale, divergjencat e mendimit   islam në interpretime të ndryshme, si   dhe qëndrimet e disa prej dijetarëve   elitarë të botës islame rreth kësaj teme    të gjerë.  Gjatë qëndrimit të tij në Zvicër,   Imam Muhamed B. Sytari zhvilloi edhe   disa takime të ngrohta e vëllazërore   me drejtues të qendrave të ndryshme   islame shqiptare në qytete të ndryshme   të Zvicrës, që i vizitoi me rastin e kësaj   vizite.   Të enjten, më 17 dhjetor 2015,  “Dersi i natës së enjte”, pas  namazit të akshamit, u zhvillua   në faltoren e fshatit Kullaj, Postribë.  Më herët, Myftiu i Shkodrës, Imam   Muhamed B. Sytari, inspektoi nga afër   punimet që po zhvillohen për ndërtimin   e kompleksit të ri të xhamisë në Kullaj,   falë bashkëpunimit të Myftinisë Shkodër   me Fondacionin “Mirësia”.  Ndërkohë, pas faljes së namazit të   akshamit, nën drejtimin e imamit të   këtij fshati, z. Ardin Selhani, Myftiu   mbajti një ders, ku u përqendrua tek   hadithi i shenjave të hipokritit.  Gjatë fjalës së tij, Myftiu kërkoi   nga të pranishmit që vlerat e lidhura   me identitetin islam, të praktikohen   edhe si disiplinë dhe metodë jetese.   Konkretisht ai tha se hadithi që flet për   shenjat e hipokritit, që janë: “kur flet   gënjen, kur premton e thyen premtimin   dhe kur zihet në besë tradhton”, duhet   të na shërbejë si matës i korrektësisë   dhe disiplinës në jetën e përditshme.   Njëkohësisht, ky hadith duhet të jetë   mjet ekuilibri i veprave tona, sidomos   në marrëdhëniet tona me të tjerët.   Ai vuri theksin te domosdoshmëria   e ruajtjes dhe përhapjes në masë e   kthimit nga frekuentimi i namazeve në   xhami, distancimit nga haramet dhe   pasimit të traditave joislame në jetën   e përditshme.  Një ndërhyrje me dobi ishte edhe nga   teologu Ervil Kuçi, përgjegjës i sektorit   të rinisë pranë Myftinisë Shkodër, i cili   foli mbi rëndësinë që ka ruajtja e kohës   në funksion të besimit dhe traditave    islame në jetë.  Në fund, imami i xhamisë Kullaj,   falënderoi Myftiun për praninë e tij   në këtë mbrëmje të begatë, sikurse   shpjegoi aktivitetin dhe organizimet e   xhematit të kësaj xhamie.  Projekti “Dersi i mbrëmjes së enjte”,   do të vazhdojë edhe në xhamitë e tjera   të Shkodrës, gjatë javëve në vazhdim,   sipas një programi të parapërgatitur.     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 17   ZHVILLOHET SIMPOZIUMI:    “MESAZHI UNIVERSAL I MUHAMEDIT (A.S)”  Komuniteti Mysliman i  Shqipërisë në bashkëpunim  me Universitetin Bedër,  organizuan, më 23 dhjetor 2015,  simpoziumin me temë: “Mesazhi   Universal i Muhamedit (a.s)”.  Programi u hap me lexim Kur’ani,   nga drejtori i Medresesë së Tiranës z.   Omer Çallësh.   Kryetari i Komunitetit Mysliman,   H. Skender Bruçaj, në fjalën e tij   përshëndetëse u shpreh se fjalët   gjunjëzohen kur bëhet fjalë për   profetin Muhamed (a.s) dhe se ne   mësuam nga ai se si duhet të jetë një   mysliman i mirë.   “Fjalët gjunjëzohen kur flasim për   Profetin e fundit Hz. Muhamed (a.s),   por nuk ka më bukur kur i referohemi   Kur’anit famëlartë, ku krijuesi i   gjithësisë thotë për të së ai ka ardhur   si mëshirë për botërat. Në mësuam   nga ai se si duhet të jetë një mysliman   i mirë. Mësuam se një mysliman i mirë   është ai që kujdeset për familjen e   tij, për të vobektët për jetimët dhe   është shembull për njerëzit dhe mbi   të gjitha është i vetëdijshëm për   raportin që duhet të ketë me Krijuesin   e Gjithësisë”, tha kryetari z. Bruçaj.   Ndërsa rektori i universitetit Bedër   Prof. Dr. Ferdinand Gjana u shpreh se   kur sheh situatën në botë e kupton sa   i rëndësishëm dhe i nevojshëm është   mesazhi i Profetit Muhamed.   “Të gjithë besimtarëve myslimanë   iu bie një peshë shumë e madhe për   të treguar në mënyrën më ideale, më   të mirë bukuritë e besimit islam që   Allahu nëpërmjet të dërguarit të tij   na i bëri të ditura”, tha z. Gjana.   Edhe kryegjyshi i Bektashinjve   H. Dede Edmond Brahimaj vlerësoi   figurën e lartë të Profetit Muhamed   (a.s).   Pas fjalëve përshëndetëse   simpoziumi i moderuar nga profesori   Veton Tulla, ka vijuar me trajtimin e   temave.   Nënkryetari i Komunitetit   Mysliman, z. Ali Zaimi, teksa referoi    mbi kulturën e bashkëjetesës së   Profetit me të tjerët, tha se, Profeti   Muhamed (a.s) erdhi me një mesazh   gjithëpërfshirës dhe se çdo kush do   të përfitonte nga normat universale   që ai solli.   “Fryma e dialogut që Profetin   e karakterizonte, së pari duhet   parë si besnikëri ndaj Allahut, ndaj   Kur’anit dhe ndaj misionit të tij. Ai   ndoqi përherë rrugën e pajtimit,   të komunikimit, të marrëveshjes.   Drejtësinë dhe paqen botërore feja   që Profeti Muhamed (a.s) kumtoi e   shikon si themelore”, theksoi z. Zaimi.  Nënkryetari Zaimi u shpreh   gjithashtu se në procesin e dialogut   me besimet e tjera Profeti (a.s) dhe   ndjekësit e tij kanë ndjekur rrugën e   fokusimit në çështjet që i bashkojnë.   “Muhamedi (a.s) shembull për t’u   ndjekur”, ishte tema e mbajtur nga   Myftiu i Zonës Shkodër H. Muhamed   Sytari.   “Profeti Muhamed (a.s) ishte një   njeri me shkëlqim të dukshëm me   fytyrë të ndritshme, me moral të   lartë; kur heshte kishte prezencë, e   kur fliste, fliste bukur, ëmbël e qartë.   Ai lartësoi gjendjen shpirtërore të një   populli dhe të gjithë njerëzimit.”, tha   z. Sytari.    Tema të tjera të trajtuara në   simpozium ishin:   “Muhamedi (a.s) simbol i   dhembshurisë dhe mëshirës” nga   Drejtori i Thirrjes dhe Mesazhit Islam   në KMSH z. Elvis Naçi;   “Profeti Muhamed ka qenë i   pritur ndër shekuj ndër kohëra dhe   ai është shembulli më i përkryer , i   jashtëzakonshëm, është ai që duhet   të ndjekim. Ai karakterizohen nga   butësia, dhembsuria dhe mëshira,   virtyte për të cilat të gjithë kemi   nevojë”, tha z. Naçi.   “Porositë e Profetit Muhamed (a.s)   për kërkimin e dijes”, nga z. Sabaudin   Jashari;   “Këshillat dhe udhëzimet e Profetit   Muhamed për dijen burojnë nga pozita   që Allahu i ka dhënë dijes në Kuranin   fisnik. Profeti ynë e nxit njeriun për   të vënë të gjithë kapacitetet e tij në   funksion të kërkimit dhe përvetësimit   të dijes”, tha z. Jashari  Programi u zhvillua në ambientet   e Universitetit Bedër, ku morën pjesë   studiues, profesorë, akademikë,   intelektualë, myftinj dhe besimtarë   të shumtë.   (www.dritaislame.al)     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 18   XHAMIA DUDAS, NIS PËRKUJTIMI I MEVLUDIT SHERIFË   MYFTIU: “HARMONIA NDËRFETARE, THEMEL I QYTETËRIMEVE”   Pasdrekën e së enjtes, më 24 dhjetor  2015, Myftinia Shkodër nisi serinë  e aktiviteteve të larmishme, në  kuadër të përkujtimit të përvitshëm të  Lindjes së Begatë të Hz. Muhammedit (a.s),   misionit dhe traditave të tij.  Pas faljes së namazit të iqindisë me   xhemat, aktiviteti nisi me këndimin e një   pjese kur’anore nga imami i kësaj xhamie,   H. Nadi Braqi.  Në vijim, fjalën e rastit e mbajti teologu   Arben Halluni, ku u ndal te rëndësia e   madhe që ka tubimi i njerëzve për të   përkujtuar ardhjen në këtë botë të Vulës së   të dërguarve të All-llahut, Hz. Muhammedit   (a.s). Ai tha se njerëzit e kanë harruar vlerën   e përkujtimit të kësaj ngjarjeje të madhe për   njerëzimin, kanë harruar vetë të dërguarin e   All-llahut (a.s), mësimet dhe udhëzimin e tij.   Prandaj, ka shumë rëndësi të organizohen   sa më shumë manifestime të tilla plot vlerë.  Më pas, fjalën e mori Imam Muhamed   B. Sytari, Myfti i Shkodrës, i cili tërhoqi   vëmendjen e të pranishëmve drejt begatisë,   me të cilën u mbulua kjo botë nga momenti   i ardhjes në jetë i Hz. Muhammedit (a.s).  Myftiu tha se gëzimin e lindjes dhe   ardhjes së Hz. Muhammedit (a.s) në këtë   botë e sinjalizuan edhe profetë të shkuar,    si Hz. Ibrahimi (a.s) dhe Hz. Isai (a.s), për   të cilët bën fjalë edhe Kur’ani.  Ai kërkoi nga të pranishmit që ta   përhapin kudo hadithin, mësimet e   profetit (a.s), udhëzimin e tij, traditat e   përkushtimin e tij të madh, që të përhapet   sa më shumë në shoqëri.  Njëkohësisht theksoi se lindja e Hz.   Muhammedit (a.s) nuk ishte e zakonshme,   sikurse edhe vegjëlia, ku përkujdesja   hyjnore ndaj tij ishte e madhe, sikurse   përmendet edhe në suren “El-Inshirah”,    por edhe në hadithe të shumta.  Programi vijoi me këndimin e disa   ilahive të bukura të përzgjedhura nga H.   Vehbi Dani, Hafiz Shukri Kapllan, H. Sami   Muçej dhe z. Ismet Unaza.  Aktiviteti u mbyll me fjalën e teologut   Lavdrim Hamja, i cili theksoi se këto   tubime janë të begata dhe se muslimanët   janë të ftuar ta përkujtojnë sa më shumë   të dërguarin e tyre, me lexime, studime,   analiza e prezantime të vazhdueshme, ku   përherë mësojmë njohuri të reja.   E  xhumaja e fundit e këtij muaji,  më 25 dhjetor 2015, bashkoi në  atmosferën e saj përkujtimin e  dy burrave më të mëdhenj të historisë së  njerëzimit, Hz. Muhammedit (a.s) dhe Hz.   Isait (a.s).  Këto ditë në Shkodër, njerëzit urohen me   rastin e Mevludit Sherifë dhe Krishtlindjes,   që këtë vit u afruan si asnjëherë më parë,   duke përhapur në heshtjen e tyre mesazhin   e bukur të respektimit të besimit dhe fesë,   si dhe lartësimin e të dërguarve të Zotit, si   bekim nga Zoti për njerëzinë.  Me rastin e Krishtlindjes, Myftiu i   Shkodrës, Imam Muhamed B. Sytari, i   shoqëruar edhe nga teologu Arben Halluni   dhe imami Lavdrim Hamja, zhvilloi vizitën   tradicionale në dy kishat e qytetit.  Fillimisht në Kishën Ortodokse dhe më   pas në Kishën Katolike, ku uroi me rastin   e festës. Gjatë këtyre vizitave, Myftiu vuri   theksin te nevoja e madhe e përhapjes së   frymës së respektimit të besimit dhe fesë,   si dhe afrimit të njerëzve me vlerat më të   larta të kthimit nga Zoti dhe mëshira e Tij.  Gjatë qëndrimit në Kishën Ortodokse,   Myftiu shprehu falënderimet e tij për   dhuratën e bukur dhe kuptimplote, që    patriarku i Kudsit Sherifë, Theofili i III- të i   bëri kryeministrit të Shqipërisë; fermanin   e Hz. Omerit (r.a), ku 14 shekuj më parë   Islami deklaroi respektimin e të drejtave   të krishterëve për të jetuar në harmoni me   muslimanët, si dhe për të gëzuar të drejtat e   tyre në lirinë e besimit dhe praktikës fetare.  Myftiu theksoi se harmonia ndërfetare    është themel i qytetërimeve, si dhe një   domosdoshmëri që garanton paqen sociale   dhe respektin e njeriut për vëllanë e tij njeri.  Ai i ndau këto mesazhe me Famullitarin e   Kishës Ortodokse, At Nikolla Petani dhe me   Arqipeshkvin Shkodër-Pult, mons. Angjelo   Massafra, me të cilët këmbeu edhe urimet   e kësaj dite të shënuar.     nr. 12 (154) - Dhjetor, 2015 19   AKTIVITET ARGËTUES ME NXËNËSIT E XHAMIVE    KUÇ, GOLEM DHE LUARËZ    M  ë datën 28 dhjetor 2015   sektori i arsimit, pranë   Myftinisë Shkodër   organizoi një aktivitet arsimor në   zonën bregdetare të Velipojës me   pjesëmarrjen nxënësve të  kurseve   fetare të xhamive Kuç, Golem dhe    Luarëz.   Aktiviteti u hap me fjalën e   përgjegjësit të arsimit, teologut   Arben Halluni, i cili vuri në dukje   se aktivitete të tilla nxisin nxënësit   për të qenë më afër fesë që përçon   vëllazëri dhe harmoni në mesin   e të gjithëve, larg ambienteve që   çorientojnë dhe prishin çdo ditë   e më tepër moralin dhe besimin e   njeriut. Ai premtoi se projekte të    tilla  arsimore do të zhvillohen  në   të ardhmen edhe me xhami të tjera   në mënyrë për të rritur shtimin e   vëllazërisë midis besimtarëve dhe   t’i dhënë një gjallëri më efikase   organizimit të kurseve fetare.   Përshëndetën këtë ativitet edhe   mësuesit fetar të xhamive Kuç, Golem   dhe Luarëz, zotërinjtë Gazjon Rusi,   Kujtim Cufaj dhe Hajrullah Jakupi.  Më pas aktiviteti vijoi me një   konkurs fetar i bazuar mbi njohuritë   dhe mësimet që marrin nxënësit   gjatë procesit mësimor.   Aktiviteti u mbyll me lojëra   argëtuese dhe me shëtitje përgjatë   bukurisë dhe natyrës magjepse të   bregdetit të Velipojës.   MYFTINIA SHKODËR    26 DHJETOR 2015   Xhamisë së Mehmet Fatihut   në kalanë e Shkodrës,   nuk ia ndryshon dot   identitetin leja e dhënë   nga Ministria e Kulturës për   ceremoninë e sotme fetare!   Ne kemi qenë, jemi dhe   do të vazhdojmë të   promovojmë kulturën   e harmonisë ndërfetare,   respektimin e lirisë   së besimit dhe praktikimin   e tij, pa cënuar caqe e kufij,   ndjesi e shenjtëri, përtej këtij   realiteti, ku dikush shfrytëzon   shumëçka në dëm të një   domosdoshmërie sociale!   Ata që lejojnë këto veprime,   janë të papërgjegjshëm,   cinikë dhe nxitës të përçarjes,   dëmet e së cilës,   vetëm Një Zot e di se   ku mund të çojnë!   Njëkohësisht, distancohemi   nga kushdo që kalon   cakun dhe nxit prishjen e   ekuilibrave, në emër të Zotit   dhe të fesë!     Botues:   Myftinia Shkodër  Drejtues:   Imam Muhamed Sytari   Kryeredaktor:  Lavdrim Hamja   Tel / Fax:   +355 (0) 224 2081  Nr. llogarie:   100054 UBA - Shkodër   MYFTINIASHKODER1990  udhaislame@myftinia-shkoder.org  www.myftinia-shkoder.org   Çmimi: 50 lek   "MARRËVESHJA OMERITE"   Bismilahirr-Rrahmanirr-Rrahim  T  ë drejtat që robi i All-llahut, Omeri, prijësi i besimtarëve u jep banorëve të Iljas:   “U jep atyre siguri për veten, pasurinë, kishat dhe kryqet e tyre. Për njerëzit e   sëmurë, të shëndoshë  dhe kushdo qofshin ata. Kishat do të qëndrojnë ashtu siç janë,   nuk do të shkatërrohen dhe as nuk do të ndryshohen. Nuk do të konfiskohet asgjë prej pasurisë   së kishave dhe as prej pasurisë së tyre. Njerëzit do të jenë të lirë dhe nuk do të detyrohen   dhe as nuk do të ushtrohet presion mbi ta për të ndryshuar fenë.”  Për çdo gjë që është shkruar në këtë marrëveshje, ka besën e Allahut, garancinë e të   Dërguarit të tij, të kalifëve dhe të gjithë myslimanëve.  Dëshmitarë për këtë marrëveshje janë: Halid ibn Velid, Amër ibn As, Abdurrahman ibn Auf   dhe Muavije ibn Ebi Sufjan.  Marrëveshja u nënshkrua në vitin 15 h-637.